همجواری هفت استان گیلان، مازندران، گلستان، بوشهر، خوزستان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان با دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان و برخوردار بودن از سواحل طولانی حاکی از ظرفیت بسیار بالای کشور در امر گردشگری دریایی است. بر این اساس هدف از این نوشتار، بررسی شاخص‌های گردشگری دریایی در استان‌های ساحلی ایران می باشد. نوشتار حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد و داده‌ها به روش کتابخانه ای جمع آوری گردیده است. تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش SAW و جهت وزن دهی به شاخص‌ها از روش AHP استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که استان هرمزگان با بیشترین سطح برخورداری از شاخص‌های گردشگری دریایی، نسبت به سایر استان‌ها در وضعیت مطلوب تری قرار دارد. پس از آن به ترتیب خوزستان، مازندران، بوشهر، گیلان، سیستان و بلوچستان و در نهایت استان گلستان رتبه‌های دوم تا هفتم را از لحاظ برخورداری از شاخص‌های گردشگری دریایی دارا می باشند. بنابراین می بایست در تدوین سیاست‌های ملی و منطقه ای، توجه ویژه ای را نسبت به استان‌های محروم تر داشت تا بتوان با بهره مندی از پتانسیل بالقوه آن‌ها در زمینه گردشگری دریایی، بسترهای توسعه اقتصادی آن‌ها را فراهم آورد. روشن است که پیش از هر اقدامی نیاز به برنامه ریزی است. هر گونه برنامه ریزی نیز در مرحله اول نیاز به آمارها و شاخص‌های کمی و کیفی دارد. امید است که با کامل شدن این فرایند بتوان افقی روشن را در گردشگری دریایی ایران متصور بود.
کلید واژگان :گردشگری، دریا، ساحل، استان‌های ساحلی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک