وجه به نیازهای زنان در برنامه‌ریزی فضاهای عمومی مترادف با به رسمیت شناختن و دعوت آنان به حضور در این فضاها و در نهایت، اجتماع است که میتواند بستری برای تأمین و امکان مشارکت زنان را در فعالیتهایی اجتماعی فراهم کند. احساس ناامنی از جانب زنان در فضاهای شهری، مشارکت کامل آن‌ها را در اجتماع محدود میکند و افزون بر آسیبهای روانی بر فرد، بر خانواده و جامعه نیز اثر میگذارد. هدف این پژوهش، بررسی عناصر محیطی تاثیرگذار بر احساس امنیت زنان در فضاهای عمومی‌برخی مناطق شهر شیراز میباشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و نمونه گیری در جامعه آماری 608810 نفری مناطق 1،4 و 5 شیراز است. نمونه آماری 245 نفری از زنان کاربر فضاهای عمومی داده های پژوهش را تکمیل میکنند. برای آنالیز داده ها، 9 متغیر مستقل سن، اشتغال، تحصیلات، دسترسی و کیفیت کاربری، ویژگیهای روانشناختی فضای عمومی، کیفیت کاربری ارضی، آلودگی محیطی فضای عمومی، الگوی طراحی فضای عمومی و عناصر محیطی فضای عمومی‌که همگی به گونه مستقیم بر مقدار احساس امنیت زنان تأثیرگذارند، در مدل تحلیل مسیر وارد شد. یافته های تحلیل مسیر داده‌ها حاکیست در مجموع، بیش‌ترین تغییرات متغیر وابسته به اثر عامل کیفیت کاربری ارضی فضاهای عمومی شهر (271/0) مربوط میشود.
کلید واژگان :فضاهای عمومی، احساس امنیت، زنان، تحلیل مسیر، شیراز.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک