گسترش روزافزون اجتماعات مجازی در عصر جهانی شدن و همه گیری رسانه های نوین سبب یک جابجایی محسوس در مرجع تفکر و شناخت)شناخت شناسی( در بین کاربران فضای مجازی از فرهنگ سنتی خانواده محور به سمت جامعه شبکه محور شده است؛ دیگر همانند گذشته تنها مرجع دانش و شناخت و به تبع آن جامعه پذیری افراد رسانه ها و نظام آموزشی مبتنی برکتابت و خانواده، ... نیستند؛ پژوهش حاضر به روش اسنادی و تحلیلی- توصیفی سازماندهی شده و در آن به بررسی تفاوت جامعه پذیری سنتی)مبتنی بر خانواده، و اجتماع،...( و مدرن)مبتنی بر فضای مجازی( پرداخته شده است. تحقیق حاضر در پی پاسخگویی به این مسئله است که فضای مجازی به عنوان مرجعی نوین چه تأثیری بر فرایند جامعه پذیری مخاطبان دارد؟ نتایج تحقیق حاکی از آن است که رسانه های نوین در کنار نهادهای سنتی جامعه پذیری به عنوان فراهم کننده چارچوب های تجربه برای مخاطبان، نگرشهای کلی فرهنگی ای برای تفسیر اطلاعات توسط افراد جامعه در جوامع امروزی ایجاد می کنند، همچنین شیوه هایی نظم دادن به تجربه ما از زندگی اجتماعی، را قالب ریزی میکنند، بنابراین در جریان جامعه پذیری کودکان و نوجوانان و جوانان، رسانه ها نقشی اساسی ایفا میکنند؛ با توجه به یافته های تحقیق ما امروزه شاهد کمرنگ تر شدن تاثیر نهادهای سنتی جامعه پذیری )مانندخانواده، مدرسه، ...( و در مقابل رشد روزافزون نهادهایی مانند رسانه های جدید)ماهواره ها، اینترنت، شبکه های اجتماعی مجازی،...( می باشیم که مفهوم جامعه پذیری به نحوی که در گذشته مد نظر بوده را تغییر داده است و مفهومی تحت عنوان جامعه پذیری مجازی را شکل داده اند.
کلید واژگان :جامعه پذیری سنتی، جهانی شدن، چرخش مرجع شناخت، جامعه پذیری مجازی.
ارزش ریالی : 150000 ریال
با پرداخت الکترونیک