خلاقیت و نوآوری در سازمانها

«خلاقیت»، «نوآوری» و «کارآفرینی»، مفاهیمی هستند که اغلب اشتباهاً به جای یکدیگر به کار برده می شوند، در حالی که هر یک از این واژه ها دارا معنی مشخصی است. «خلاقیت» را ظهور یک ایده نو و توانایی تلفیق ایده ها به شیوه ای منحصر به فرد برای برقراری ارتباط غیر معمول بین ایده های مختلف و «نوآوری» را، فرآیند به کار بردن یک ایده خلاق و تبدیل به یک محصول، خدمت یا شیوه مفید تعریف کرده اند. به تعریف«مُهر» خلاقیت اشاره به «ارائه چیزی نو» دارد، در حالی که نوآوری اشاره به «کاربرد چیزی نو» می کنند و «کارآفرین»، نیز کسی است که تمایل به پذیرش ریسک تا سازمانی را تأسیس کند و یک محصول جدید، خدمت جدید یا فرآیند جدید را در سازمان به کار اندازد. کارآفرینی نتیجه ی فرآیند سیستماتیک کاربرد خلاقیت و نوآوری، در تأمین نیازهای و استفاده از فرصت های موجود در بازار است. کارآفرینان ایده های خلاق خود را از طریق انجام اقداماتی هدف مند (پایه ریزی یک کسب و کار جدید) به واقعیت تبدیل می کنند. کارآفرین فرد نوآوری است که با شناسائی فرصت ها؛ بسیج منابع و قبول مخاطرات؛ کسب و کاری را برای عرضه ی محصول و یا خدمتی جدید به بازار؛ با هدف کسب و سود و موفقیت، راه اندازی می کند. این فرآیند منجر به افزایش ثروت و رفاه اجتماعی، توسعه ی خلاقیت و نوآوری؛ پیشرفت تکنولوژی، و ایجاد اشتغال می گردد. در این مقاله بر آن است ابتدا مقدمه ای از موضوع ارائه شود و سپس به تعاریف خلاقیت و نوآوری، تفاوت خلاقیت، نوآوری، ابتکار، ابداع، اختراع و تازگی، اهمیت و ضرورت خلاقیت و نوآوری در سازمانها، ویژگی های افراد خلاق، محیط مناسب برای خلاقیت در سازمان، عوامل مؤثر در خلاقیت، مدیریت خلاقیت سازمانی، موانع خلاقیت، راه های پرورش خلاقیت در سازمان، تکنیک های خلاقیت، فرآیند نوآوری موفقیت آمیز، موانع نوآوری، سازمان خلاق و نوآور، مدیریت نوآوری در سازمان ها، نقش مدیر در پرورش خلاقیت و کارآفرینی در سازمان و در پایان به بحث، نتیجه گیری و پیشنهادها پرداخته می شود.

خلاقیت – نوآوری – کارآفرینی - سازمان.