ناامیدی و عدم بهره مندی از نگرش مثبت و امیدوارانه، ضمن از بین بردن تلاش های هدفمند آدمی، یکی از موضوعاتی است که سبب تضعیف سلامت روان انسان می شود. در روان‌شناسي مثبت‌نگر، اعتقاد بر آن است كه سازه‌هايي همچون نااميدی، مي تواند به ایجاد انواع بیماری ها منتهی گردد. از این رو در يكي دو دهه‌ي اخير، روان‌شناسان در پرتو نظريه‌اي به نام نظريه‌ي اميد، با تمرکز بر تفکر امیدوارانه به درمان افسردگی پرداخته اند. از سویی دیگر، با توجه به تأثير جهان‌بيني هر فرد در زدودن انواع بيماري‌ها، نمی توان از نقش دین در زدودن ناامیدی غافل ماند. پژوهش حاضر درصدد است به روش تطبیقی ضمن بررسی ناامیدی در نظریه اسنایدر و بازیابی آن در مفاهیم قرآن، به میزان هم پوشانی این دو حوزه در تببین موضوع فوق دست یابد و در پایان بدین نکته راه یافته که در تطبیق ناامیدی در دو حوزه فوق، مشترکات بیش از مفترقات است و یافته های بشری، بسیار شبیه داده های وحیانی است و چون علم اساسا بیان هست ها و نیست هاست، از این رو ارتباط با معنویت در بیان ارزش ها و بایدها و نبایدهای آن، نقش بسیار مؤثری در مقابله با ناامیدی دارد. البته جهت قضاوت پیرامون اثربخشی بیشتر یا کمتر، مطالعات تجربی و عینی لازم است.
کلید واژگان :ناامیدی، امید، اسلام، اسنایدر، روانشناسی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک