به منظور بررسی تنش نيتروژن و كاربرد سیلیس بر صفات زراعي و مورفولوژيك برنج رقم طارم محلی، آزمایشی به صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشي واقع در ساری در سال زراعي 1391 اجرا شد. سطوح 0، 250، 500 و 750 کیلوگرم سیلیس در هكتار به عنوان عامل اصلي و عدم مصرف نيتروژن در مراحل پايه، ابتداي پنجه‌دهي، ظهور خوشه آغازين و خوشه‌دهي كامل به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد بالاترين ميزان حركت خمش ميانگره 4 برابر 1742 و 1777 گرم در سانتيمتر به دليل افزايش طول خوشه و ارتفاع گياه با مصرف 500 و 750 كيلوگرم سيليس در هكتار مشاهده شد، ولي پائين‌ترين ميزان حركت خمش ميانگره 4 معادل 1577 و 1317 گرم در سانتيمتر به دليل كاهش طول ساقه، طول خوشه و ارتفاع گياه تحت اثر تيمار شاهد و مصرف 250 كيلوگرم سيليس در هكتار به دست آمد. بيشترين عملكرد دانه 3/657 گرم در متر مربع به دليل افزايش طول خوشه، طول برگ پرچم، تعداد پنجه بارور با مصرف 750 كيلوگرم سيليس در هكتار توليد شد. بيشترين حركت خمش ميانگره 4 به دليل افزايش طول ساقه، ارتفاع گياه و طول ميانگره 4 تحت اثر عدم مصرف نيتروژن در مرحله خوشه‌دهي كامل مشاهده شد. حداكثر عملكرد دانه 3/587 گرم در متر مربع تحت اثر عدم مصرف نيتروژن در مرحله پايه توليد شد. بنابراين مصرف 750 كيلوگرم سيليس در هكتار به عنوان تيمار مناسب بود و مراحل ابتداي پنجه‌دهي و ظهور خوشه آغازين به دليل كاهش عملكرد حساس‌ترين مرحله رشدي گياه برنج به كود نيتروژن تعيين شدند.
کلید واژگان :برنج، حركت خمش، سيليس، عملكرد دانه، نيتروژن.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک