اين آزمايش در سال‌های زراعی 1388 و 1389 در مزرعه تحقيقاتي موسسه تحقيقات برنج كشور (آمل)، به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل صادفي با سه تكرار انجام شد. سيستم آّبیاری شامل (آبیاری غرقابی، آبیاری تناوبی با 8 و 12 روز) به عنوان عامل اصلی و سطوح 0، 60، 120 و 180 کیلوگرم پتاسیم در هکتار به عنوان عامل فرعي بودند. نتایج نشان داد عملکرد دانه در سال دوم به علت افزايش طول خوشه، تعداد کل پنجه، پنجه بارور در كپه و تعداد کل خوشه‌چه در خوشه بيشتر از سال اول بود. حداكثر عملکرد دانه برای آبیاری غرقابی حاصل شد. با كاربرد 180 كيلوگرم پتاسيم تعداد كل پنجه در كپه، تعداد پنجه بارور، تعداد خوشه در متر مربع، تعداد کل خوشه‌چه، درصد خوشه‌چه پر و وزن هزار دانه افزايش يافت كه در نتيجه آن عملكرد دانه در مقايسه با تيمار شاهد 13/6 درصد افزايش نشان داد، ولي با كاربرد 180 كيلوگرم پتاسيم به علت كاهش طول ساقه، طول خوشه، ارتفاع گیاه، طول میانگره 4، حركت خمش 5/24 درصد کاهش داشت. بيشترين تعداد خوشه در متر مربع تحت اثر متقابل آبیاری تناوبی 12 روز × كاربرد 120 کیلوگرم پتاسیم در هکتار به دست آمد. بنابراين با توجه به نتایج به دست آمده آبياري غرقابي و مقدار 180 كيلوگرم پتاسيم در هكتار به علت كاهش صفات وابسته به ورس و افزايش اجزاي عملكرد و عملكرد دانه به عنوان تيمار مناسب بودند.
کلید واژگان :آبياري، برنج، پتاسیم، حركت خمش، عملكرد دانه.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک