چکیده :

امروزه در عرف پزشكي مرسوم است كه با رجوع بيمار به پزشك براي درمان و به ويژه در درمان هايي كه مستلزم عمل جراحي است، بيمار يا اولياء او بايد برائت نامه تنظيم شده را امضاء كنند تا پزشك، بيمار را درمان کند؛ زيرا جز در موارد فوري، برائت تنها وسيله معافيت پزشك حاذق و ماهر از مسئوليت است و بديهي است كه پزشك از اخذ آن، صرف نظر نكند. با اين همه، مراکز درماني و بيمارستان ها به اخذ برائت بسنده نمي کنند و در عمل رضايت نامه اي هم از بيمار گرفته مي شود که گويا رضايت نامه ناظر به معافیت از مسئوليت کيفري و برائت نامه ناظر به معافیت از مسئوليت مدني پزشک حاذق و ماهر است. بدين ترتيب بايد ديد که شرط برائت يا برائت از چه جايگاهي برخوردار است؛ آيا مي توان به اعتبار و صحت آن باور داشت و آن را موثر دانست و آيا اخذ برائت به معناي آن است كه پزشك حاذق و ماهر از مسئوليت مدني و يا کيفري معاف مي گردد و به هيچ وجه مسئول شناخته نمي شود ؟ بالاخره آيا صرف اخذ برائت از بيمار يا اولياء کافي است و نيازي به اخذ مجدد رضايت نامه نيست؟

کلید واژگان :

شرط برائت، مسئوليت پزشك حاذق و ماهر، اعتبار برائت، خسارات ناشي از درمان.



ارزش ریالی : 600000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک