ارزیابی و اولویت بندی پایداری اجتماعی در نواحی شهری با استفاده از تکنیک تصمیم¬گیری چندمعیاره تاپسیس فازی سلسله مراتبی

تحقیق حاضر بر آن است تا با مرور اجمالی بر ادبیات ارزیابی و سنجش پایداری اجتماعی و شناسایی مولفه های اصلی آن ضمن معرفی چارچوبی مناسب جهت انتخاب شاخص ها با یک رویکرد نظام¬مند و یکپارچه به ارزیابی و اولویت بندی میزان پایداری اجتماعی در نواحی پنج گانه شهر بندر ترکمن بپردازد. براین اساس، جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه در حجم نمونه 380 نفر و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های تحلیل چند معیاره و در قالب مدل تاپسیس- فازی سلسله مراتبی انجام شده است. نتایج بدست آمده از گام های مختلف مدل تاپسیس فازی نشان داد وضعیت پایداری اجتماعی در نواحی شهری بندر ترکمن پایین تر حد فاصله ایده ال با میانگین 20/0 می باشد. در این بین ناحیه یک با ضریب اولویت 40/0 از پایداری بهتری برخوردار است و نواحی پنج، دو، سه و چهار به ترتیب با امتیازات24/ 0 ، 17/0 ، 11/0 و 09/0 در اولویت های بعدی از نظر پایداری اجتماعی قرار گرفتند. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد ابعاد كيفيت اشتغال و در آمد، آموزش ، فرهنگی، پويايي جمعيت و کيفيت دسترسي به اطلاعات و ارتباطات به ترتیب با ضرایب تعیین 653/0 ، 471/0 ، 289/0 ، 293/0 و 283/0 بیشترین تاثیر را در پایداری اجتماعی نواحی شهری دارند. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد بین نواحی مختلف شهری بندر ترکمن از لحاظ پایداری اجتماعی با ضریب61/2 و سطح معناداری 000/0 اختلاف معناداری وجود دارد.

پایداری اجتماعی، تصمیم گیری چند معیاره، تاپسیس فازی سلسله مراتبی، بندر ترکمن