مكاتب مختلف توسعه، سرمايه گذاري را از اصول بنيادين خود قلمداد مي كنند. وجود سرمايه امكان بهره برداري و بهره وري از محيط پيرامون را فراهم مي كند و به خصوص در نواحي روستايي، مي تواند توسعه ي پايدار را به همراه داشته باشد. امروزه جهت دستيابي به پارادايم توسعه ي پايدار روستايي، برنامه ريزان روستايي بيش از هر چيز بر توانمندسازي گروه هاي هدف (فقيران، زنان بي سرپرست، كارگران بي زمين و كشاورزان خرده پا و غيره) تاكيد و اعتقاد دارند فقر در حال حاضر مهم ترين تهديدكننده ي محيط زيست مي باشد. در طي سه دهه اخير رويكرد اعتبارات خرد با هدف دسترسي فقراي روستايي به منابع مالي در بسياري از كشورهاي در حال توسعه اجرا و نتايج موفقيت آميزي را به همراه داشته است. مقاله ي حاضر در پي پاسخگويي به اين سوال است كه اعطاي اين اعتبارات تا چه ميزان بر توانمندسازي اقتصادي فقراي روستايي موثر بوده است. شناسايي ميزان تاثيرات اين راهبرد بر توانمندسازي اقتصادي فقراي روستايي هدف مقاله ي حاضر مي باشد. روش تحقيق به صورت توصيفي-تحليلي و روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و ميداني (پرسشنامه، مصاحبه) مي باشد. جامعه ي آماري تحقيق حاضر شامل روستاهاي دهستان غني بيگلو مي باشد كه از بين 33 روستاي اين دهستان 4 روستا با استفاده از روش نمونه گيري احتمالي طبقه بندي و ساده انتخاب و پرسشنامه ها از ميان تمام خانوارهاي دريافت كننده اعتبارات تنظيم گرديد. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات هم از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار) و آمار استنباطي (آماره t تك نمونه اي، همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره) استفاده شده است. نتايج حاصل از تحقيق نشان مي دهد، اين اعتبارات نتوانسته است توانمندسازي اقتصادي فقراي روستايي را در پي داشته باشد، اما رابطه ي معناداري ميان افزايش ميزان اعتبارات و بهبود شاخص هاي توانمندسازي اقتصادي وجود دارد.
کلید واژگان :فقر، اعتبارات خرد، توانمندسازي اقتصادي، دهستان غني بيگلو، شهرستان زنجان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک