تحلیل وضعیت کیفیت زندگی در نواحی روستایی(مطلعه موردی: دهستان بوغداکندی، شهرستان زنجان)

مفهوم کیفیت زندگی، در ادبیات برنامه ریزی توسعه اجتماعی و مباحث اقتصاد نوین مطرح شد و از دهه 1960میلادی، درکشورهای اروپایی رواج یافت و طی سی سال گذشته، به مثابه هدف اصلی توسعه جامعه، ماهیت سیاست گذاری بسیاری ازکشورها را تحت تاثیرقرارداده است. این مفهوم در نواحی روستایی به عنوان یکی از فضاهای سکونتی دارای اهمیت است. کیفیت زندگی مناطق روستایی می‌تواند باعث ارتقا یا تنزل کیفیت زندگی و درنتیجه توسعه در این مناطق شود. تحلیل و بررسی کیفیت زندگی در محیط زندگی نواحی روستایی یکی از مهم­ترین مسائل در ادبیات مطالعات روستایی می­باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ابعاد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی بر کیفیت زندگی ساکنان روستاهای مورد مطالعه، از طریق مطالعه شاخص های ذهنی و عینی که در متن مقاله به آن اشاره شده است. روش تحقیق از نظر نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی تحلیلی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل دهستان بوغداکندی(انتخاب دهستان به دلیل فاصله نسبتا کم از شهر زنجان بوده است) از شهرستان زنجان که دارای 1591خانوار و 9062جمعیت می باشد. با توجه به تعداد مناسب روستاهای این دهستان پنچ روستا مورد مطالعه قرار گرفته است که دلیل انتخاب این پنج روستا به واسطه تعداد خانوار بالای 40 مورد می باشد. می باشد. اطلاعات مستخرج از پرسشنامه­ها با استفاده از نرم افزارهای آماری(Spss و (Excel و AHP مورد تحلیل قرار گرفته و نتایج آن با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی به صورت شماتیک نمایش داده شده است. یافته­ها نشان داد که در بین ابعاد سه گانه مورد مطالعه کیفیت محیط زندگی، بعد اقتصادی بالاترین ضریب اهمیت(080/0) و بعد اجتماعی(017/0) کمترین میزان ضریب اهمیت را به خود اختصاص داده است. همچنین نتایج حاکی از این است که در گویه­های اجتماعی در رابطه با کیفیت آموزشی رضایت­مندی نسبی وجود دارد. ولی بالاترین رضایت­مندی مربوط به بعد کالبدی و روش­های بهداشتی جمع­آوری و دفع فاضلاب با امتیاز(81/0) در روستای حسین آباد می­باشد.

توسعه انسانی؛ شاخص رضایتمندی؛ فرایند تحلیل سلسله مراتبی؛ دهستان بوغداکندی