سنجش تأثیر آلودگی هوا بر هزینه‌های بخش سلامت در ایران

مقدمه: یکی از چالش‌های اساسی در حوزه‌ی اقتصاد سلامت، شناسایی عوامل مؤثر بر هزینه‌های بخش سلامت است. یکی از عوامل مؤثر بر هزینه‌های بخش سلامت، آلودگی هوا می‌باشد که در بیشتر مطالعات تجربی نادیده گرفته شده است؛ در حالی‌که آلودگی هوا یکی از مشکلات زیست‌محیطی است که در سال‌های اخیر به خطر جدی برای سلامت بشر تبدیل شده است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی اثر آلودگی هوا بر هزینه‌های بخش سلامت در ایران می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه با استفاده از داده‌های سری زمانی سال‌های 1392-1358 به بررسی رابطه‌ی پویای بلندمدت و کوتاه‌مدت بین سرانه هزینه‌های بخش سلامت، شاخص‌های آلودگی هوا (انتشار گاز مونوکسید کربن و ذرات معلق PM10)، درآمد سرانه، سرانه‌ی پزشک، سالمندی و شهرنشینی پرداخته است. به این منظور از آزمون همگرایی کرانه‌ها و مدل خودرگرسیون با وقفه‌های توزیعی (ARDL) استفاده شده است. همچنین، تحلیل داده‌ها به کمک نرم‌افزارهای Eviews و Microfit انجام شده است. یافته ها: نتایج آزمون کرانه‌ها دلالت بر وجود رابطه تعادلی بلندمدت بین متغیرهای مدل دارد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از مدل ARDL، انتشار گاز مونوکسید کربن و ذرات معلق PM10، سرانه هزینه‌های بخش سلامت را در کوتاه‌مدت و بلندمدت افزایش می‌دهد. همچنین، افزایش شهرنشینی نیز به‌طور غیرمستقیم از طریق افزایش آلودگی هوا، سرانه هزینه‌های بخش سلامت را در کوتاه‌مدت و بلندمدت افزایش می‌دهد. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاکی از آنست که گسترش آلودگی هوا، هزینه‌های بخش سلامت را افزایش می‌دهد؛ لذا، اتخاذ سیاست‌ها و راه‌کارهایی که به کاهش آلودگی هوا در کشور بیانجامد، کاملا ضروری است.

هزینه‌های سلامت، آلودگی هوا، آزمون کرانه‌ها، مدل خودرگرسیون با وقفه‌های توزیعی، ایران