تحلیلی بر نقش شهر جدید پردیس در تمرکززدایی از مادرشهر تهران

اصولا شهر جدید با نگاهی که در این تحقیق بدان نگریسته شده، شهری است که به عنوان یکی از راهبردها و الگوهای توسعه شهری در جهت جذب سرریزهای جمعیتی شهرهای بزرگ و اسکان جمعیت مازاد مادر شهر طراحی، برنامه ریزی و احداث شده یا می شود. تهران به عنوان بزرگترین و پرجمعیت ترین شهر ایران است و جاذبه جمعیت. با توجه به واقعیت هایی که محدودیت ها بر امکانات و توسعه شهری دارد و توانایی جذب جمعیت بیشتر را ندارد، شهرهای جدید در اطراف آن، مانند پردیس ایجاد شده اند. شهر جدید پردیس پیش از این قرار بود در 35 کیلومتری شرق تهران واقع شود با حجم حدود 2600 هکتار در یک سرزمین ناشناخته که در آن زندگی شهری و زندگی شهری به کمتر از 8 سال پیش می رسد. مطالعات در مورد پیدا کردن حق محل این شهر در سال 1986 آغاز شد. چشم انداز شهر برای 200 هزار نفر پیش بینی شده بود که در آن زندگی می کنند. اما اکنون (2006) تنها 52000 نفر در آن زندگی می کنند. در این تحقیق، عملکرد شهر جدید پردیس برای جذب برخی از جمعیت از تهران مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. فرضیه های زیر برای دیدن اهداف تحقیق مورد آزمایش قرار گرفته است: 1. به نظر می رسد که مدیریت در دستیابی به اهداف پردیس (جذب برخی از بخش های جمعیت و تفکیک شهر تهران) مؤثر بوده است. 2. به نظر می رسد جاذبه جمعیت تهران به شهرهای جدید دیگر عامل اصلی عدم دستیابی به اهداف است. 3. فقدان ساختارهای شهری و اشتغال در این شهر نقش خاصی برای جذب جمعیت به اندازه کافی ندارد. در نهایت نتیجه گیری می شود که شهر جدید پردیسی موفق نشده است نقش تعیین کننده ای که در آن برنامه ریزی شده بود (عدم تمرکز)، علاوه بر آن به مسائل کلان شهر تهران نیز افزوده شده است. برخی از پیشنهادات برای کمک به رسیدن به اهداف اول اهدای شهر کلان شهر تهران به طراحی شهر جدید پردیس ارائه شده است.

شهر جدید پردیس، تمرکززدایی، مادرشهر تهران، سرریزی پذیری جمعیت، گسترش شهری.