چکیده :

چکیده: اهمیت منابع انرژي تجدیدناپذیر از حیث کمیابی، انتشار گازهاي گلخانهاي و نقش اساسی در تولید و توسعه ي پایدار کشورها، توجه دولتها را به کاهش مصرف و بهبود کارایی نهاده انرژي جلب نموده است. به همین منظور قانون هدفمندسازي یارانهها از زمستان سال 1389 در ایران اجرا شد. با توجه به اینکه انرژي در کنار نیروي کار و سرمایه، از نهادههاي اصلی در فرآیند تولید است؛ بیتردید اجراي این قانون با افزایش قیمت حاملهاي انرژي بر صنایع تولیدي اثر میگذارد و این اثر بسته به نوع حامل انرژي و صنعت متفاوت خواهد بود. در این پژوهش به بررسی آثار ناشی از آزادسازي قیمت بر کارایی انرژي برق در صنایع تولیدي پرداخته شده است. بدین منظور از الگوي تعدیل جزئی، روش گشتاور تعمیمیافته و معیار شدت انرژيبري استفاده شده است. دادههاي این پژوهش از مرکز آمار ایران طی 1392 بدست آمده است. استفاده از الگوي تعدیل جزئی براي تحلیل کارایی انرژي، دوره - دوره 1374زمانی مورد مطالعه و بررسی تمامی گروههاي صنایع تولیدي از نوآوريهاي این پژوهش است. نتایج تحقیق نشان میدهد، با سطح اعتماد 95 درصد، صنایع تولیدي ایران در کاهش میزان مصرف برق به طور معنیداري انعطافپذیر هستند. اما وضعیت کارایی انرژي برق در دوره زمانی پس از هدفمندسازي یارانهها در مقایسه با قبل از آن به طور معنیداري وخیمتر شده است. به عبارت دیگر قانون هدفمندسازي یارانه ها، بر خلاف انتظارات، حداقل در کوتاه مدت، نتوانسته است به بهبود کارایی مصرف برق در صنایع تولیدي کشور منجر شود.

کلید واژگان :

کارایی انرژي، هدفمندسازي یارانهها، تحلیلهاي مجزاسازي



ارزش ریالی : 600000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک