چکیده :

اصولا بیشتر شهرهای ایران در مسائلی چون عدم تعادل در سلسله¬مراتب، نابرابری در برخورداری از امکانات و منابع، افزایش روند مهاجرت، قطبی شدن و پیدایش الگوی تسلط تک شهری و نداشتن استراتژی توسعه مشترکند و با چالش¬های جدی در سطوح منطقه¬ای روبرو هستند. با این نگاه در استان مازندران نیز نابرابری جمعیتی و برخورداری از امکانات در بین شهرهای بزرگ و کوچک آن بازگوکننده نابرابری و ناهمگونی زیادی در سلسله مراتب شهری این منطقه نیز می باشد. این در حالی است که با توجه به توان¬های اقتصادی و کارکردی شهرهای کوچک، بعنوان حلقه واسط و پیوند دهنده جامعه روستایی با شهرهای میانی و بزرگ می توان در برقراری تعادل در نظام سلسله مراتبی و ایجاد توازن در برخورداری از خدمات و زیرساخت ها و تراوش توسعه به سایر پیرامون نقش سازنده¬ای ایفا نمایند. در این پژوهش با بررسی گروه های شهری استان مازندران با معرفی و بهره گیری از روش تحلیلی Promethee، نتایج بدست آمده بازگوکننده نابرابری فراوان از نظر میزان برخورداری از امکانات، تسهیلات، زیرساخت ها و خدمات شهری در شهرستانهای این استان می باشد. چنانکه شهرهای بزرگ آن بیشترین خدمات را در اختیار دارند و هرچه به سمت شهرهای گروه میانه و کوچکتر پیش می رویم از میزان برخورداری ها کاسته شده و روند کاهشی را نشان می دهد. بطوریکه در بخش های اقتصادی، فرهنگی، کالبدی و زیربنایی، شهرستان ساری بالاتر از همه این گروه از شهرها قرار گرفته است. در گروه شهرهای میانه و کوچک هر گروه از این شهرها در دو شاخص از چهار شاخص مورد نظر دارای برخورداری نسبی بوده و دو شاخص دیگر بهره مندی آنها منفی می باشد. نتایج تحلیلی بطور تفصیلی در متن اصلی این پژوهش ارایه شده است.

کلید واژگان :

شهرهای کوچک، تمرکزدایی، برنامه ریزی منطقه¬ای، شهرجویبار، مدل Promethee



ارزش ریالی : 600000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک