هدف از اجرای تحقیق حاضر، بررسی رابطه ی هدف گرایی با انگیزش شرکت در فعالیت های بدنی و ورزشی دختران رده های سنی مختلف بود. بدین منظور از بین کلیه ی دانش آموزان دختر متوسطه دوره ی اول و دوم شهر قزوین 200 نفر (100 نفر دوره ی اول با میانگین سنی 05/13 و 100 نفر دوره ی دوم با میانگین سنی 86/15) بصورت تصادفی خوشه ای و از میان دانشجویانی که در زمان اجرای تحقیق در دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین واحد تربیت بدنی 1 را اخذ کرده بودند، 100 نفر (با میانگین سنی 32/21) بصورت نمونه گیری تصادفی در نظر گرفته شدند. هدف گرایی ورزشی با استفاده از پرسشنامه ی ادراک موفقیت POSQ (روبرتس و همکاران، 1998) و انگیزش شرکت در فعالیت های ورزشی با استفاده از پرسشنامه ی انگیزش شرکت PMQ(گیل و همکاران، 1983) مورد سنجش قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان دادند که به طور کلی با افزایش سن دختران، هدف گرایی و انگیزش کاهش می یابند و میان هدف گرایی و انگیزش شرکت در فعالیت های بدنی و ورزشی رابطه معنادار وجود داشت (05/0P≤). باتوجه به ارتباط معناداری که میان هدف گرایی ورزشی با انگیزش شرکت در فعالیت های ورزشی یافت شد، نوع هدف گرایی افراد در انگیزش و خرده مقیاس های آن تأثیر گذار خواهند بود. بنابراین به معلمان و مربیان توصیه می شود که با نوع و میزان هدف گرایی شاگردان آشنا شده و تدابیر لازم را برای بالا بردن و ایجاد انگیزش در آن ها اتخاذ کنند.
کلید واژگان :هدف گرایی، انگیزش، فعالیت های بدنی و ورزشی، دختران دانش آموز، دختران دانشجو
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک