چکیده :
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک
براساس فرضیه کائو و روبین (K&R)، افزایش قدرت دولت در جمعآوری مالیات، باعث گسترش اندازه دولت میشود. در این راستا، هدف اصلی مقاله حاضر، آزمون این فرضیه برای اقتصاد ایران طی دوره زمانی 93-1350 است. به این منظور، از دو متغیر نرخ مشارکت زنان در بازار کار و نرخ خود اشتغالی، بهعنوان شاخصهای اندازهگیری قدرت دولت در جمعآوری مالیات و روش برآورد رگرسیون هم جمعی کانونی (CCR) استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق، نشاندهنده عدم معناداری تأثیر شاخصهای مورد استفاده، بر اندازه دولت و درنتیجه، رد فرضیه کائو و روبین برای اقتصاد ایران است. برآوردگرهای FMOLS و DOLS نیز، نتایج بهدستآمده را تأیید میکنند.
کلید واژگان :اندازه دولت، هزینه مالیات، فرضیه کائو و روبین، ایران، رگرسیون همجمعی کانونی (CCR)
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک