مقدار فلزات جیوه، سرب و کادمیوم در اندام های ماهی بیاه رودخانه¬های دز و بهمنشیر

زمینه و هدف: این تحقیق در سال 1388 به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین جیوه، سرب و کادمیوم در بافت های عضله، کبد و آبشش ماهی بیاه (Liza abu) رودخانه های بهمنشیر و دز استان خوزستان انجام شد. روش کار: در این تحقیق 108 نمونه ماهی بیاه تهیه شد. جهت استخراج فلزات از بافت های مورد مطالعه، از روش هضم مرطوب استفاده شد و تعیین غلظت فلزات سنگین به وسیله دستگاه جذب اتمی Perkin Elmer 4100 صورت پذیرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS17 و به کمک آزمون t انجام شد که وجود یا عدم وجود اختلاف معنی دار در سطح 5 درصد (P=0.05) تعیین گردید. نتایج: بالاترین غلظت جیوه، کادمیوم و سرب به ترتیب 005/0±029/0، 047/0±506/0 و 096/0±07/1 میلی گرم بر کیلوگرم در آبشش و پایین ترین غلظت جیوه، کادمیوم و سرب به ترتیب 001/0±023/0، 040/0±346/0 و 030/0±903/0 میلی گرم بر کیلوگرم در عضله بود. بر اساس نتایج به دست آمده در این تحقیق غلظت کادمیوم در آبشش، کبد و عضله ماهی بیاه بین رودخانه های بهمنشیر و دز اختلاف معنی داری داشت (P≤0.05)، اما فلزات جیوه و سرب در اندام های مورد مطالعه ماهی بیاه در رودخانه های دز و بهمنشیر اختلاف معنی داری نداشت (P≥0.05). نتیجه گیری: در این تحقیق میزان جیوه در مقایسه با آستانه استاندارد سازمان بهداشت جهانی پایین تر بود اما میزان سرب و کادمیوم از آستانه بالاتر بود.

جیوه، کادمیوم، سرب، ماهی، روش جذب اتمی، خوزستان، رودخانه