مقدمه : در نظام سنتی آموزش،معمولاً ارزشیابی توسط استاد صورت می پذیرد در حالی که یکی از توصیه های گردهمایی جهانی در باره آموزش پزشکی در ادینبورگ 1993، دخالت دادن دانشجو در همه سطوح آموزش پزشکی از جمله ارزشیابی است. علاوه بر این ، منابع علمی نیز خودارزشیابی را به عنوان یک روش معتبر ارزشیابی مطرح می کنند. روش ها: این پژوهش به صورت توصیفی انجام شده و پژوهشگران بر آن شدند تا نتایج خودارزشیابی 38 دانشجوی ترم چهارم پرستاری دانشگاه علوم پزشکی یاسوج را که در گروه های مختلف تحت نظارت یک استاد، دوره کارآموزی پرستاری بیماری های داخلی و جراحی را گذرانده اند با نمرات ارزشیابی آنان که توسط استاد مربوطه به آنها داده شده است مورد مقایسه قرار دهند. نتایج: این مقایسه با استفاده از آزمون ضریب همبستگی، نشان داده است که بین نمرات خودارزشیابی دانشجویان و نمرات ارزشیابی ارائه شده توسط استاد، همبستگی مثبت قوی وجود داشته است(82/0=r ، 67/0=r2 و001/0>P). اگر چه میانگین مجموع نمرات صفات عمومی و اختصاصی دانشجویان دختر در خود ارزشیابی، به طور معناداری کمتر از میانگین نمرات دانشجویان پسر بوده است(05/0>P) اما جنسیت دانشجو بر مجموع نمرات صفات عمومی و اختصاصی در ارزشیابی توسط استاد تأثیری نداشته است. بحث: معیارهای مربوط به صفات اختصاصی عینی تر و قابل اندازه گیری تر از صفات عمومی بوده، کمتر تابع احساسات بودند، لذا بهتر ارزیابی شده اند و همبستگی بیشتری در این مورد بین خود ارزشیابی و ارزشیابی توسط استاد دیده شد. علت کاهش میانگین نمرات دختران در خود ارزشیابی را در این مطالعه می توان به همخوانی نداشتن جنسیت استاد با دانشجویان دختر نسبت داد؛ که این ناهمخوانی از دو طرف، باعث کاهش یادگیری و در نتیجه کاهش نمرات خود ارزشیابی شده است.
کلید واژگان :خود ارزشیابی، استاد، دانشجو، آموزش پرستاری
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک