زمينه و هدف: اعتياد به دليل ماهيت پيشرونده اش در همه ي ابعاد زندگي، سلامتي افراد را به خطر انداخته و آثار سوء آن بر سلامت رواني، جسماني، اجتماعي، هيجاني، معنوي و شناختي فرد به وضوح قابل مشاهده است. اين مطالعه به منظور بررسي پذيرش اجتماعي و كيفيت زندگي معتادين مراجعه كننده به مراكز ترك اعتياد انجام گرديد. روش بررسي: در اين مطالعه ي توصيفي- تحليلي- مقطعي، 244 نفر كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند، به صورت سرشماري از مراكز ترك اعتياد استان طي سال 1388 انتخاب شدند. داده ها در يك پرسشنامه ي حاوي مشخصات دموگرافيك و دو پرسش نامه در ارتباط با پذيرش اجتماعي و كيفيت زندگي ثبت گرديد. يافته ها: پذيرش اجتماعي به ترتيب در بيشترين و كمترين درصد (70 درصد) متوسط و (30 درصد) پايين كه ميزان پذيرش اجتماعي با ميانگين و انحراف معيار 3 + 13 متوسط بود. بيشترين درصد (54 درصد) كيفيت زندگي نامطلوب و كمترين درصد (8 درصد) كيفيت زندگي مطلوبي داشتند كه كيفيت زندگي با ميانگين و انحراف معيار 1 + 24 به ميزان تاحدي مطلوب بود. همچنين بين پذيرش اجتماعي با كيفيت زندگي از نظر آماري ارتباط معناداري وجود داشت (001/0 = p)؛ به طوريكه با كاهش پذيرش اجتماعي، كيفيت زندگي كاهش پيدا ميكرد. همچنين بين كيفيت زندگي با جنسيت ارتباط معناداري نشان داده شد كه كيفيت زندگي زنها پايينتر بود (01/0>p). نتيجه گيري: با توجه به اينكه بازگشتهاي مجدد و متوالي به مواد و ناتواني از ترك در اكثريت قريب به اتفاق معتادان مشاهده ميشود، اعضاي تيم درماني ميتوانند با شناسايي خصوصيات رايج و صفات شخصيتي و سيستمهاي حمايتي و ارتقاي پذيرش اجتماعي و كيفيت زندگي معتادين، امر پيشگيري، درمان و نوتواني را تسهيل نمايند.
کلید واژگان :پذيرش اجتماعي، كيفيت زندگي، اعتياد
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک