اثر تمرینات پیلاتس بر مقادیر پلاسمایی گرلین و ابستاتین در مردان سالمند چاق

مقدمه: چاقی و اضافه وزن منجر به کاهش سطوح برخی هورمون های اشتها آور مانند گرلین و ابستاتین می شود. مطالعات درباره اثر برنامه تمريني بر گرلین و ابستاتين، به ويژه در انسان ها، بسيار اندك و محدود است و از سویی مشخص شده است که تمرینات بدنی می تواند این اثر را برعکس کند. هدف از این پژوهش، بررسی اثر 6 ماه تمرین پیلاتس بر مقادیر پلاسمایی گرلین و ابستاتین مردان سالمند چاق است. روش بررسی: در این مطالعه که از نوع نیمه تجربی است، تعداد20 مرد سالمند چاق از خانه سالمندان صالحین شهر اهواز انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (قد 28/165 سانتی متر ، وزن 11/94 کیلوگرم، سن 64 سال) و گروه کنترل (قد 54/164 سانتی متر ، وزن 8/86 کیلوگرم، سن 65 سال) تقسیم شدند. سپس گروه تجربی برنامه تمرین درمانی پیلاتس (به مدت 6 ماه، هرهفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه) را دریافت کردند. در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و تنها پی گیری شدند. متغیر های وزن، درصد چربی و شاخص توده بدنی قبل و بعد تمرینات از هر دو گروه اندازگیری شدند. نمونه خونی در حالت ناشتا طی دو مرحله، 48 ساعت قبل و بعد از تمرینات برای سنجش میزان پلاسمایی گرلین و ابستاتین گرفته شد. تمامی محاسبات آماری با نرم افزارSPSS نسخه 19 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مقادیر وزن، درصد چربی،BMI و WHR متعاقب انجام 6 ماه تمرین پیلاتس به طور معنی داری کاهش یافت P≤0.05)، مقادیر پلاسمایی گرلین و ابستاتین به طور معنی داری افزایش یافت P≤0.05) و همچنین همبستگی معناداری بین مقادیر پلاسمایی گرلین با مقادیر پلاسمایی ابستاتین مشاهده شد P=0.000) ، r=0.907). نتیجه گیری: می توان نتیجه گیری کرد 6 ماه تمرین پیلاتس وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و WHR را کاهش و مقادیر پلاسمایی گرلین و ابستاتین را افزایش می دهد و همچنین هبستگی معناداری بین گرلین با ابستاتین وجود دارد.

پیلاتس، گرلین، ابستاتین، سالمند، چاقی