بررسی تأثیر تصویرسازی ذهنی بر کاهش خستگی بیماران تحت همودیالیز

مقدمه: خستگی یکی از شایعترین عالئم گزارش شده توسط بیماران همودیالیزی میباشد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تصویرسازی ذهنی بر کاهش خستگی بیماران تحت همودیالیز است. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی است که بر روی 80 بیمارتحت همودیالیز در بیمارستان شهید رجایی کرج در سال )6394-91( با نمونه گیری در دسترس انجام شد. بیماران بطور تصادفی در یکی از دو گروه آزمون )40 نفر( و کنترل )40 نفر( قرار گرفتند. یرای گروه آزمون، برنامه تصویرسازی ذهنی هدایت شده در زمینه کاهش میزان خستگی طراحی شد و طی چهار هفته، سه بار درهفته هر بار به مدت 20-30 دقیقه اجرا گردید. گروه کنترل، مراقبتهای روتین بخش را دریافت کرد. ابزار گردآوری اطالعات شامل پرسشنامه اطالعات دموگرافیک و پرسشنامه سنجش خستگی )BFI( بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آماره آزمون من ویتنی، کای اسکوئر و تی مستقل با استفاده از نرمافزار SPSS ویرایش 26 انجام گردید. یافتهها: یافتههای نشان داد که میانگین میزان خستگی گروه مداخله از 4/36 ± 6/44 قبل از مداخله به 2/32 ± 6/14 بعد از مداخله کاهش یافت. نتایج تفاوت آماری معنیداری رادر این گروه نشان داد )P > 0/006(. در حالی که در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری مشاهده نشد )P < 0/01(. نتیجه گیری: با توجه به اثرات مثبت تصویرسازی ذهنی بر کاهش خستگی بیماران تحت همودیالیز، احتماالً این روش غیر دارویی بر کاهش شدت خستگی در این بیماران تأثیرگذار بوده است. لذا پیشنهادمیشودکه پرستاران این روش را بهعنوان یک مداخله غیردارویی بهره گیرند

تصویرسازی ذهنی، تجسم هدایتشده، خستگی، همودیالیز