زمينه و هدف: استفاده از سبک هاي تدريس گوناگون با نظارت بر نيازهاي متنوع يادگيرندگان و همچنين استفاده از تنوع در روش¬ها و سبک هاي تدريس در طي فرآيند ياددهي يادگيري مي تواند علاوه بر افزایش میزان و عمق یادگیری، مشوق يادگيري طولاني مدت در تمام طول زندگي یادگیرندگان نیز باشد. هدف از انجام اين پژوهش تعيين سبک هاي آموزشي اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم پزشکي در دروس تئوري مي باشد تا بتوان مبنایی اطلاعاتی را برای بهره گیری از روش های متنوع تدریس، توسعه سبکهای موثرتر ترکیبی و نیز بررسی تطابق با سبک یادگیرندگان در آینده فراهم ساخت. روش بررسی: روش تحقيق توصيفي- تحليلي با رويکرد پيمايشي است. جامعه آماري شامل تمامي اساتيد عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشکي کردستان مي باشند (135 نفر) که از میان آنها تعداد 124 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند و وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه سبک تدريس گراشا و ريچمن می باشد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با بهره گیری از آزمونهای آماری چون ANOVA و مجذور کای تحليل شد. يافته¬ها: یافته های مطالعه بیانگر غالب بودن سبک تدريس تعاملي با ( 5/60% ) و سپس اقتدارگرا با (9/33%) و کمترين سبکهای مورد استفاده نیز شامل سبک تدريس تسهيل گر با (8/0%) و نیز سبک تدریس مدلهای شخصی با (6/1%) می باشد (سبک تدریس تخصصی نیز در 2/3% از افراد مورد مطالعه مشاهده گردید).آزمونهای آماری صورت گرفته بر روی داده های این مطالعه، بیانگر عدم وجود رابطه معني دار ما بين سن، سابقه تدريس، جنس، دانشکده محل تحصيل، سطح تحصيلات، رتبه علمي و سبک تدريس اساتيد می باشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از انجام این پژوهش می توان گفت که؛ سبک هاي تدريس، ارتباطي با ويژگي هاي جمعيت شناختي افراد نداشته و به نظر می¬رسد که عوامل دیگری مانند وضعیت روانشناختی افراد و الگوهای تدریس و عواملی از این قبیل، که لازم است در مطالعات تکمیلی دیگر مورد بررسی قرار گیرند، دخیل باشند.
کلید واژگان :سبک تدریس – هیئت علمی – علوم پزشکی- دروس تئوری – کردستان
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک