امروزه استفاده از تئاتر به عنوان شيوه اي موثر و روشي جديد براي آموزش، تعليم، تربيت و درمان کودکان و نوجوانان مورد توجه فعالان تئاتر و هنرهاي نمايشي قرار گرفته است. در اين شکل استفاده از تئاتر، بر جنبه کاربردي نمايش تاکيد مي شود و درام کاربردي براي کودکان و نوجوانان زمينه هاي رشد ذهني و فکري آن ها را فراهم مي کند. مثنوي مولانا سرشار از داستان هايي است که علاوه بر قابليت هاي نمايشي داراي محتوايي درماني، آموزشي و تربيتي هستند. داستان هاي انتخاب شده در اين پژوهش که به تفکيک بررسي شده اند، در رهايي کودکان و نوجوانان از رنج هاي عاطفي، جرأت ايجاد رفتارهاي جديد، آيين زندگي اجتماعي، روحيه فداکاري و از خود گذشتگي، اصلاح و پرورش ذهنيت، بهبود مهارت هاي ارتباطي، ايجاد و بروز خلاقيت هاي فردي، درگيري و کنجکاوي در مسائل، ايجاد اعتماد به نفس، سخنوري و ارتقاي بينش درباره حوادث و سازش با آن ها بسيار موثرند. نويسندگان در پژوهش حاضر با انتخاب و بررسي 32 داستان از داستان هاي مثنوي، ضمن برشمردن ويژگي هاي داستان هاي انتخاب شده، سعي دارند قابليت اين داستان ها را براي اقتباس جهت تبديل به نمايش هاي خلاق، تربيتي، آموزشي و درماني به اثبات رسانند.
کلید واژگان :اقتباس، حکايت هاي تمثيلي، نمايش کاربردي، مثنوي مولوي، کودکان و نوجوانان
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک