در این مقاله به بررسی اثر اشتغال در بخش صادراتی بر روی رشد شهرها در ایران با استفاده از نظریه رشد مبتنی بر صادرات پرداخته شده است. بر اساس این نظریه، رشد اشتغال در شهرها تابعی از میزان اشتغال در بخشهایی است که محصولات خود را به منظور صادرات تولید می کنند. برای این منظور مطالعه ای بصورت مقطع عرضی بر روی حدود 130 شهرستان کشور انجام شده است تا اثر افزایش اشتغال در بخش صادراتی روی اشتغال محلی و کل آزمون شود. برای تفکیک اشتغال در بخشهای محلی و صادراتی از نسبت مکانی استفاده شده است. نتایج حاصل از محاسبه نسبت مکانی نشان می دهد که ترکیب و تعداد فعالیتهخای صادراتی در شهرستانها بایکدیگر متفاوت است. از طرف دیگر نتایج حاصل از برآورد مدل نیز نشان می دهد که افزایش اشتغال در بخش صادراتی اثر مثبت و معنی داری روی اشتغال محلی و اشتغال کل در شهرستانهای کشور دارد و تغییرات اشتغال در بخش صادراتی می تواند بخشی از تغییرات اشتغال محلی و کل را در شهرستانها توضیح دهد. البته باید توجه داشت که افزایش اشتغال در بخش صادراتی تنها عاملی نیست که روی افزایش اشتغال در شهرستانهای کشور اثر دارد. سایر متغیرها در این تحقیق مورد بررسی قرار نگرفته است.
کلید واژگان :رشد مبتنی بر صادرات، اشتغال بخش صادراتی، اشتغال محلی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک