سابقه و هدف: باتوجه به اهميت تريکومونيازيس و تناقضاتي که در مورد شيوع مقاومت دارويي آن در دسترس مي باشد، اين مطالعه به منظور تعيين ميزان شيوع ژن مقاوم به داروي مترونيدازول در تريکوموناس واژيناليس به روش PCR- RFLP در شهرهاي تهران و کاشان صورت گرفت.
مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي 140 نمونه از ترشحات واژن جمع آوري شده و پس از جداسازي انگل با استفاده از محيط کشت دورسه و استخراج DNA واکنش PCR انجام گرفت. موتاسيون هاي احتمالي با تعيين ترادف و همچنين انجام (RFLP (Restricton Fragment Length Polymorphism مورد بررسي قرار گرفتند.
نتايج: تعداد 133 نفر (95 درصد) از افراد مورد مطالعه با روش PCR مثبت شدند. 62 نمونه (44.4 درصد) با هر سه روش لام مستقيم، کشت و PCR، 12 نمونه (8.5 درصد) تنها به دو روش ديد مستقيم و PCR، 56 نمونه (40 درصد) به دو روش کشت و PCR و 3 نمونه (2.1 درصد) نيز تنها به روش PCR مثبت تشخيص داده شدند. در نهايت 2 مورد (1.5 درصد) موتاسيون در ژن S rRNA18 از نمونه هاي تهران تشخيص داده شد.
نتيجه گيري: بررسي حاضر نشان مي دهد که تريکوموناس واژيناليس در تهران در برابر مترونيدازول مقاوم است. باتوجه به اينکه مترونيدازول داروي انتخابي در درمان اين بيماري مي باشد، توصيه مي شود مطالعات بيشتري براي تعيين مکانيسم هاي مقاومت دارويي و راه هاي کنترل آن صورت پذيرد.
کلید واژگان :
مقاومت دارويي، واکنش زنجيره اي پليمراز، تريکوموناس واژيناليس
