مسئلة مقاله، جست وجوي اطلاعات تاريخ ادبياتي در منابع تاريخي است . نويسندگان كتاب هاي تاريخ ادبيات غالباً تذكر هها را به عنوان منبع اصلي خود قرار مي دهند، حال آنكه كتاب هاي تاريخي، به اعتبار موضوع شان و نيز ارتباط مستقيم نويسندگان شان با نهاد قدرت بايد به عنوان يكي از منابع درنظرگرفته شوند . مقاله نشان م ي دهد كه برخي چهره هاي ادبي كه در منابع تذكر هاي از قلم افتاد هاند، در منابع تاريخي به عنوان شاعر معرفي شده اند. نيز اختلا ف نظرهايي ميان نويسندگان كتب تاريخي از ي ك سو با تذكره نويسان و از سوي ديگر با مورخان ادبي وجود دارد. هرچند ممكن است در بسياري موارد حق با مورخان ادبي باشد، نمي توان منابع تاريخي را ي كسره كنار گذاشت . منابع كه موضوعي محوري در نظرية تاريخ ادبيات ،« مخاطب شناسي شاعران » تاريخي از جهت نوين است، نيز حائز اهميت هستند. گزارش ها، قضاوت ها و اطلاعات اين آثار، به عنوان نماينده و بيانگر ذهنيت مورخان نسبت به نهاد شعر، به خودي خود قابل بررسي است . مقاله در سه بخش اصلي تنظيم شد هاست: شاعران از قلم افتاده، شاعران مضبوط و اختلاف نظر مورخان و نويسندگان تاريخ ادبي دربارة آنها و سرانجام چهر ههايي كه در گفتما نهاي مسلط جامعة كلاسيك طبع آزمايي كرده اند، اما كسي آنان را به عنوان شاعر نم يشناسد.
کلید واژگان :تاريخ ادبي، تاريخ شعر، منابع تاريخي، قرن دهم.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک