بافت قديم شهر به عنوان بستر زيست انسان شهرنشين، نيازمند تامين استانداردهايي است كه در يك نگاه مي توان آن را استانداردهاي كيفيت زندگي ناميد. كيفيت زندگي در واقع مفهومي چندبعدي و پيچيده است كه از سوي متفكران علوم شهري و ساير انديشمندان علوم مختلف مطرح و مورد پژوهش قرار گرفته است. هدف اين تحقيق، شناسايي ميزان رضايتمندي ساكنان بافت قديم شهر آران و بيدگل از شاخصهاي كيفيت زندگي است . تحقيق حاضر از نظر هدف، از نوع كاربردي و از حيث روش تحقيق، به دو صورت اسنادي و پيمايش ي بوده و جامعه آماري شامل 3433 نفر سرپرستان خانوار ساكن در بافت قديم شهر آران و بيدگل در سال 1389 است كه با استفاده از رابطه كوكران و سهم اطمينان 95 درصد تعداد 350 نفر به صورت تصادفي انتخاب شده و مورد مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. CSM و شاخص SPSS بررسي قرار گرفتهاند. دادهها با استفاده از نرم افزار نتايج تحقيق نشان دهنده اين است كه در بين بخشهاي مختلف، ميزان رضايتمندي ساكنان بافت قديم شهر در شاخص هاي اجتماعي بيشتر از ساير بخشها بوده و شاخص اقتصادي در رتبه دوم و بعد از آن شاخص خدماتي قرار دارد، اين در حالي است كه شاخص كالبدي كمترين ميزان رضايتمندي را دارا بوده است. بنابراين، مي توان گفت كه اهداف اجتماعي به نسبت اهداف ديگر، مؤثرتر واقع شده و مطلوب نظر ساك نان قرار گرفته است. همچنين نتايج آزمون فرضيات نشان ميدهد كه ميان پايگاه اقتصادي – اجتماعي افراد و ميزان رضايتمندي از كيفيت زندگي رابطه معنادار وجود دارد.
کلید واژگان :رضايتمندي، شاخصهاي كيفيت زندگي ، بافت قديم، آران و بيدگل
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک