هدف این پژوهش بررسی نقش میزان دینداری و تاب آوری در پیش بینی استرس زناشویی در مادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه ی مادران دارای فرزند پسر مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی مراجعه کننده به خانه های سلامت شهرداری شهر تهران بودند. نمونه آماری شامل 100 مادر دارای فرزند پسر با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بودند که با روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند. از آزمون مقیاس سنجش اختلال نقص توجه-بیش فعالی، مقیاس استرس زناشویی استکهلم-تهران، پرسشنامه تاب¬آوري کانر و دیویدسون و مقیاس سنجش دینداری برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین استرس زناشویی با دینداری و تاب¬آوری رابطه منفی معنی¬داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که دینداری و تاب آوری می توانند استرس زناشویی را به طور معکوس پیش بینی کنند. بر اساس نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که میزان دینداری و تاب آوری نقش مهمی در پیش بینی استرس زناشویی دارند. در نتیجه آموزش مولفه های تاب آوری و تاکید بر افزایش دینداری می تواند به کاهش استرس زناشویی کمک کند.
کلید واژگان :استرس زناشویی، دینداری، تاب آوری
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک