بررسي رابطه چندگانه رفتار شهروندي سازماني با رضايت از زندگي كاركنان دانشگاه اصفهان

هدف اصلي اين تحقيق، بررسي رابطه چندگانه رفتار شهروندي سازماني با رضايت از زندگي كاركنان دانشگاه اصفهان بود. جامعه آماري پژوهش را كليه كاركنان رسمي و پيماني دانشگاه اصفهان در سال 1389-1390 تشكيل مي دهد. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي بود كه از بين جامعه آماري 99 نفر به شيوه نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب با حجم به عنوان نمونه (46 زن و 53 مرد) انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه­ استاندارد رفتار شهروندي سازماني از پودساكف و مكنزي و پرسشنامه رضايت زندگي از دينر بود كه با استفاده از روش وابسته به محتوا روايي آن بررسي و با استفاده از آلفاي كرونباخ ضريب پايايي اين دو پرسشنامه به ترتيب 85/. و 79/. برآورد گرديد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات نيز از آمار توصيفي (جداول فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (آزمون­هاي ضريب همبستگي و آزمون t ، تحليل واريانس و رگرسيون) استفاده شده است. يافته­هاي پژوهش نشان داد كه بين رفتار شهروندي سازماني با رضايت از زندگي كاركنان رابطه معناداري وجود دارد. بين مولفه هاي رفتار شهروندي سازماني با رضايت از زندگي كاركنان رابطه معنادار است، ولي بين ويژگي هاي دموگرافيك با رضايت از زندگي و رفتار شهروندي سازماني تفاوت وجود دارد. در واقع، ابعاد چندگانه شهروندي سازماني مي توانست رضايت از زندگي كاركنان را پيش بيني نمايد

رفتار شهروندي سازماني، رضايت از زندگي، كاركنان دانشگاه