«فرایند تفرد»، عاملی رواني است که رشد ذهنی و انکشاف درونی و ناخودآگاهانۀ بشر را در طول حیات او به تصویر می‌کشد و حتی هنگام رسیدن فرد به نقطۀ کمال و باروری، بر نحوۀ اتخاذ تصمیمات ارادی او تأثیر می‌گذارد. این فرایند روانکاوانه به‌عنوان محور مرکزی شخصیت فردی، راهنمای درونی و حتی مرشد ناخودآگاه ذهن محسوب می‌شود و با گذر زمان، تفکر وی را به تکامل می‌رساند. باید در نظر داشت که غزلیات سنایی بازتابی از مفهوم شعر ناب (pure poetry) و سيري ناخودآگاهانه از انديشه‌هاي شاعر است كه به اوج جوشش و جلا مي‌رسد؛ بنابراين با بررسي سير تكامل رواني در غزل سنايي، به اين نكته مي‌رسيم كه انديشه‌هاي عرفاني موجود در آنها حالات دلالتمندی از اين فرايند روحي-رواني را به‌تصوير مي‌كشد. اين پژوهش بر آن است تا با بهره‌گيري از روش توصيفي، ميزان تأثير قالب غزل و مفاهيم عرفاني را در تكامل رواني اين حكيم و شاعر برجسته آشكار سازد. از اين رو به‌نظر مي‌رسد كه كاربرد چندمنظورة مفاهيم و زبان شطح‌آميز، دروني‌سازي كهن‌الگوي «پير دانا»، استحالة مفهوم آنيما در برخي غزل‌ها و تأثير همه‌جانبة دين و عرفان در روان شاعر از عوامل مهمي است كه روان وي را مرحله به مرحله به مرز تكامل نزديك مي‌سازد.
کلید واژگان :فرایند تفرد، فرایند تفرد، تکامل روانی، غزل، عرفان، سنایی.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک