مسألة اصلي اين پژوهش يافتن شباهت‌ها و تفاوت‌هاي تصويرسازي كارگزاران اجتماعي در دو روايت متفاوت از ماجراي كين‌خواهي بهمن بوده است. بر اين اساس، نويسنده با بررسي مؤلفه‌هاي جامعه‌شناختي ـ معنايي كه تئو ون ليوون در الگوي پيشنهادي خود ارائه داده و انطباق آنها بر برش‌هاي داستاني مورد نظر از شاهنامه و بهمن‌نامه، كوشيده است تا به زمينة ايدئولوژيك وراي دو متن دست يابد و تفاوت تأثيرگذاري آنها را نشان دهد. حاصل پژوهش بيان مي‌كند كه برخي از شاخه‌هاي دو شيوة اصلي حذف و اظهار در هر دو متن تا حدودي به چشم مي‌خورند و پيوسته‌نمايي، گسسته‌نمايي، نام‌بري و طبقه‌بندي نيز از شگردهايي است كه به همراه زيرمجموعه‌هاي خود براي بازنمايي كارگزاران استفاده شده‌اند. تحليل دو متن به‌وضوح نشان مي‌دهد كه بهمن در شاهنامه در پي كسب مشروعيت براي هدف خويش است؛ حال آن كه در بهمن‌نامه، اقتدار و فرديت كامل دارد و نيازي به بهره‌گيري از شگردهاي اقناعي و تأييدطلبانه نيست؛ به همين دليل، شيوه‌هاي تصويرسازي كارگزاران در شاهنامه بيشتر از بهمن‌نامه به كار رفته و در استفاده از آنها تعمد بيشتري دخيل بوده است.
کلید واژگان :شاهنامه، بهمن‌نامه، تحليل گفتمان، مؤلفه‌هاي جامعه‌شناختي ـ معنايي، كارگزاران اجتماعي.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک