ایمنی محصولات دارویی و غذایی به عنوان اصلی‌ترین دغدغه آحاد مختلف جامعه در حوزه مصرف است. حال، مسئولین دولتی با توجه به نظارت دستگاه‌های ذی‌ربط این فضا را ایجاد می‌نمایند که تا چه اندازه امنیت غذا و دارو برقرار است. از این رو باید پرسید: با خصوصی شدن صنایع تولیدی این محصولات آیا امنیت غذا و دارو حفظ می‌شود؟آیا کیفیت محصولات به حفظ سلامت جامعه کمک می‌کند؟ خصوصی‌سازی این صنایع تا چه حد به ورود تکنولوژی و کیفیت تولید کمک می‌کند؟ سطح اشتغال و سود‌آوری واحد‌های خصوصی شده با افزایش روبه‌رو می‌شود یا کاهش؟ این‌ها مسایلی است که در این مقاله بررسی می‌شود. خصوصی‌سازی و واگذاری شرکت‌هایی که تحت مالکیت دولت قرار دارند به سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در برهه‌های مختلف زمانی، از مسایل مهم اقتصاد ایران است. این فرآیند اولین بار در برنامه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مورد توجه قرار گرفت. اهداف این طرح، کاهش حجم تصدی‌گری دولت در فعالیت‌های اقتصادی، ایجاد تعادل و استفاده از سرمایه‌های بخش خصوصی در اقتصاد کشور بود. در این تحقیق مقایسه دو طرح صورت گرفته است و تعدیل اقتصادی در دهه 70 با اصل 44 مورد مقایسه قرار می‌گیرد. بازار پول و سرمایه و تجهیز منابع پس‌انداز به سوی سرمایه‌گذاری مورد نیاز در اقتصاد کشور، پیوستن شرکت‌ها، بانک‌ها به بورس و تاثیرات اقتصادی این تغییرات بخش دیگری از این تحقیق است. شرکت‌ها و بانک‌های دولتی با پیوستن به بورس اوراق بهادار و واگذاری سهام به بخش خصوصی بازدهی سرمایه را در کشور افزایش می‌دهد و نگاه ویژه به بازارهای مالی سبب افزایش کمیت و تنوع کالا و خدمات و توسعه بازار سرمایه می‌شود. جذب سرمایه‌های خرد و جلوگیری از تشکیل بنگاه‌های کوچک سبب ایجاد امنیت شغلی اقتصاد پویا، کاهش بیکاری و افزایش تولید ناخالص ملی می‌شود. جذب سرمایه‌ها به صنایع مولد و دارای زیر‌ساخت‌های مهم سبب شکوفایی تولید می‌شود.
کلید واژگان :ایمنی محصولات دارویی و غذایی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک