زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر کاهش علائم آسيب‌شناختی اختلال استرس پس از سانحه در نوجوانان انجام گرفت. مواد و روش‌ها: بدين منظور، 12 نوجوان دارای تشخيص اختلال استرس پس از سانحۀ ساکن در شهرستان زلزله‌زدۀ هريس استان آذربايجان شرقی بر اساس نمرات مقياس تجديد نظر شدۀ تأثير حوادث و مصاحبۀ بالينی ساختار يافته انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمايش و کنترل جايگزين شدند. اعضای گروه آزمايش در ده جلسۀ درمان شناختی- رفتاری شرکت کردند، در حالی که اعضای گروه کنترل هيچ مداخله‌ای دريافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل مقياس تجديد نظر شدۀ تأثير حوادث و مقياس اضطراب چندبعدی بود که شرکت‌کنندگان در مراحل پيش آزمون، پس آزمون و پيگيری آن‌ها را تکميل کردند. يافته‌ها: بررسی داده‌های پژوهش با استفاده از تحليل واريانس مختلط نشان داد که درمان شناختی- رفتاری تأثير معناداری در کاهش شدت علائم آسيب‌شناختی اختلال استرس پس از سانحه در تمامی ابعاد داشته است. نتيجه‌گيری: نتايج اين پژوهش ضمن تأييد يافته‌های مطالعات پيشين در زمينۀ اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر علائم اختلال استرس پس از سانحه، بر اهميت مداخلۀ زودهنگام در شرايط بحران برای جلوگيری از تداوم پيامدهای منفی مواجهه با رويدادهای آسيب‌زا به ويژه در گروه‌های سنی جوان نيز تأکيد می‌کند.
کلید واژگان :اختلال استرس پس از سانحه، درمان شناختی- رفتاری، نوجوانان،
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک