سقط مکرر خودبه‌خودی، به ختم بارداری قبل از هفته 20 حاملگی اطلاق میشود. در برخی از زنان با سابقه سقط مکرر، جهشهای ژن ترومبوفیلیک منجر به ایجاد لختههای خونی در عروق جفت، کاهش اکسیژنرسانی و مرگ جنین میشود. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلیمورفیسمهای 807C/T (ژن GPIa) و pLA1/pLA2 (ژن GPIIIa) با سقط مکرر خودبه‌خودی بود. در این مطالعه مورد - شاهدی، 50 خانم با سابقه حداقل دو سقط مکرر با علت نامشخص و 50 خانم بدون سابقه سقط مکرر و دارای حداقل دو بارداری موفق در استان تهران انتخاب شدند و در مرکز تحقیقات بیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان در سال 1393 مورد بررسی قرار گرفتند. پلیمورفیسمهای 807C/T وpLA1/pLA2 به ترتیب از طریق روشهای Tetra-Primer ARMS-PCR وPCR-RFLP ارزیابی شدند. نتایج به دست آمده از تعیین ژنوتیپ این پلیمورفیسمها توسط نرم‌افزار 16SPSS و آزمون کای‌دو تجزیه و تحلیل گردیدند. افراد واجد ژنوتیپ 807TT در جمعیت بیمار بیشتر از افراد شاهد بود(045/0p=). در مقابل شیوع ژنوتیپ pLA2/pLA2 در جمعیت بیمار و شاهد بسیار کم بود. در این تحقیق فراوانی ژنوتیپ‌های 807TT و pLA2/pLA2 به ترتیب در گروه بیمار و شاهد(34/0 ، 16/0) و (06/0 ، 02/0) گزارش شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پلیمورفیسم 807C/T با سقط مکرر خودبه‌خودی، رابطه معناداری دارد. در مقابل اختلاف معناداری بین افراد بیمار و شاهد در پلیمورفیسم pLA1/pLA2 وجود ندارد.
کلید واژگان :GPIa، GPIIIa، سقط خودبخودی مکرر
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک