پژوهش حاضر، با هدف بررسي ارتباط بين الگوهاي ارتباطي خانواده )گفت وشنود و همنوايي( با خودپنداره )تحصيلي، اجتماعي، ورزشي و ارزشي( انجام گرفت. جامعة آماري پژوهش، شامل 192 دانش آموز مقطع راهنمايي شهر شيراز ) 95دختر و 97پسر( بود، كه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده ها، از پرسش نامة تجديد نظرشدة الگوهاي ارتباطي خانواده كوئرنر و فيتزپاتريك و مقياس خود پندارة منداگليو و پي ريت استفاده شد. نتايج نشان داد ارتباط خانوادگي از نوع گفت وشنود، به صورت مثبت و معناداري، به پيش بيني همة ابعاد خودپنداره مي پردازد؛ در حالي كه قدرت پيش بيني ارتباط خانوادگي از نوع همنوايي معنادار نبود. هم چنين، بيش ترين همبستگي بين متغيرهاي ارتباط خانوادگي و خودپنداره، در گروه دخترها، متعلق به رابطة بين خودپندارة ارزشي و ارتباط گفت وشنود بوده و در گروه پسرها مربوط به رابطة بين خودپندارة ورزشي و ارتباط گفت وشنود است. بنابراين مي توان گفت، خانواده هاي با جهت گيري گفت وشنود، باعث افزايش سازگاري و خودپنداره در فرزندان مي شون .
کلید واژگان :الگوهای ارتباطی خانواده، خودپنداره، گفت و شنود، همنوایی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک