از مهمترین مسائل مؤثر بر رفتارها در جوامع انسانی مقوله فرهنگ است. در بیشتر کشورهای در حال توسعه، توسعۀ فرهنگی یکی از ابعاد اصلی فرایند توسعه محسوب می¬شود. بنابراین برای برنامه¬ریزی و تخصیص منابع و اعتبارات میان مناطق مختلف، شناسایی جایگاه منطقه در بخش مربوطه و سطح بندی برخورداری از مواهب توسعه ضروری است. هدف از اين پژوهش، تعيين و تحليل سطح توسعه فرهنگي و نابرابري ناحيه¬اي شهرستان¬های استان کرمانشاه با استفاده از مدل آنتروپی-ویکور است. جامعه آماري پژوهش، 14 شهرستان استان کرمانشاه است. رويكرد حاكم بر اين پژوهش توصيفي-كمي و تحليلي است. در اين پژوهش از 20 شاخص فرهنگی برای سطح بندی و جایگاه هر یک از شهرستان¬های استان کرمانشاه در چهار سطح توسعه¬یافته(فرا برخوردار)، در حال توسعه(برخوردار)، توسعه نیافته(نیمه برخوردار) و محروم( نابرخوردار) بهره گرفته شده است. يافته هاي پژوهش مبين آن است تنها شهرستان کرمانشاه در سطح توسعه یافته و رتبه اول قرار دارد. و شهرستان¬های اسلام آباد غرب و صحنه در سطح در حال توسعه(برخوردار) و رتبه دوم قرار دارند. شهرستان¬های کنگاور، سنقر، هرسین، پاوه، سرپل ذهاب، گیلانغرب، قصر شیرین در سطح توسعه نیافته(نیمه برخوردار) و در رتبه سوم و شهرستان¬های روانسر، دالاهو، ثلاث باباجانی و جوانرود در سطح محروم(فروبرخوردار) و رتبه چهارم قرار دارند. یافته های حاصل نشان می¬دهد که نابرابری¬های فضایی فرهنگی، در سطح استان بسیار بالا است و تناسب چندانی با عدالت اجتماعی نداشته و لازم است به توزیع عادلانه ی منابع وخدمات فرهنگی در سطح توسعه فرهنگی توجه جدی شود.
کلید واژگان :ابرابری فضایی، توسعه فرهنگی، مدل ویکور، استان کرمانشاه
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک