شالوده اقتصاد روستایی بر فعالیتهای کشاورزی استوار است و یکی از قدیمی¬ترین مسائل در کشاورزی مسئله آبیاری می-باشد. قرار گرفتن گستره وسیعی از ایران زمین در اقالیم خشک و نیمه خشک جهان از یک سو و از سوی دیگر توزیع نامناسب زمانی و مکانی بارش، کمبود منابع آب و نیز مسأله انتقال آن از مسیرهای طولانی به عنوان چالشهای اساسی این بخش همواره پیش روی دست اندرکاران اجرایی قرار داده است. در این راستا یکی از راهکارهای موجود بکارگیری سیستمهای آبیاری تحت فشار می¬باشد. پژوهش تحلیلی- توصیفی حاضر به منظور شناخت عوامل اجتماعی- اقتصادی مؤثر در پذیرش سیستمهای آبیاری تحت فشار و ارزیابی تأثیر این سیستمها در نواحی روستایی با پیمایشی در شهرستان میاندوآب انجام شد. بدین منظور در نمونه گیری تصادفی از 162 بهره بردار آبیاری مدرن شهرستان تعداد 80 نفر و به همین تعداد کشاورزانی که از روشهای سنتی آبیاری استفاده می¬کنند، انتخاب شد. نتایج مطالعه نشان داد که متغیرهای اجتماعی- فردیِ سن، تحصیلات، شغل اصلی، محل سکونت، تبلیغ و ترویج و علایق شخصی و متغیرهای اقتصادی مقیاس مزارع، مالکیت ماشین¬آلات، اعتبارات دولتی، تأمین برق ارزان، حمایت و همکاری دولتی در اجرا و محدودیت منابع آب اثر معناداری در پذیرش سیستمهای تحت فشار دارند و کاربرد این روشها از طریق افزایش در عملکرد، افزایش در سطح زیر کشت و کیفیت محصول، تسهیل عملیات آبیاری و کاهش هزینه¬ها و صرفه جویی در مصرف آب، نوسانات درآمدی بهره¬برداران مدرن را کاهش داده است و با افزایش رضایت شغلی آنها انگیزه ماندگاری را ارتقا داده است.
کلید واژگان :«آبیاری»، «آبیاری تحت فشار»، «توسعه روستایی»، «توسعه کشاورزی»، «شهرستان میاندوآب»
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک