با شروع قرن بیست و یکم به دلیل وجود زیرساختهای اقتصادی، بهداشتی، امنیتی، ارتباطی گردشگری به یکی از سه صنعت برتر دنیا تبدیل شده است. هدف از این تحقیق، سنجش کارایى نسبی شهرستانهای استان آذربایجانشرقی از لحاظ زیرساختهای گردشگری بود. این‌تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش جمعآوری دادهها و ماهیّت از نوع توصیفی - تحلیلی محسوب می‌گردد. اطلاعات مورد نیاز به روش کتابخانهای و اسنادی جمعآوری شد. محدوده‌ی جغرافیایی پژوهش را 19 شهرستان استان آذربایجانشرقی تشکیل میدهد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدلهای آنتروپی شانون، تحلیل پوششی دادهها (DEA)، ماتریس کارایی متقاطع و از نرم‌افزار Dea slover استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد در بین شهرستانهای استان آذربایجانشرقی از لحاظ زیرساختهای گردشگری به ترتیب شهرستانهای تبریز، مراغه و میانه با بیشترین میزان کارایی 824/0، 865/0 و 919/0، جایگاه اول تا سوم و شهرستانهای هشترورد، ورزقان و چاروایماق با میزان کارایی 597/0، 544/0 و 471/0، جایگاه هفدهم تا نوزدهم را به خود اختصاص دادهاند. همچنین در سطح استان در بین شهرستانها از نظر توزیع زیرساختهای گردشگری عدم تعادل وجود دارد بطوری‌که 29/0 کارا، 38/0 نیمه‌کارا و 33/0 ناکارا هستند. علت اصلی ناکارایی شهرستانها، استفاده‌ی بسیار زیاد از ورودیها در قبال تولید اندک خروجیهاست. بطور کلی، راه‌حل اصلی رفع نابرابریها و رساندن مناطق ناکارا به مرز کارایی، پیروی از موازین عدالت اجتماعی در همه‌ی ابعاد و الگو قرار دادن شهرستانهای کارا از بعد عملکرد از لحاظ زیرساختهای گردشگری است تا از این راه، تصمیمگیریها همسو با توسعه‌ی یکپارچه‌ی مناطق مختلف استان باشد.
کلید واژگان :کارایی؛ گردشگری؛ زیرساختهای گردشگری؛ تحلیل پوششی دادهها (DEA)؛ استان آذربایجانشرقی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک