مسأله کشف و شهود يكي از مسائلي است كه تمام عرفان ها حول آن مي چرخند. در مثنوي معنوي مولانا نيز، کشف و شهود بسيار مورد توجه قرار گرفته است. مولانا اين مکاشفات عرفاني را به صورت هاي مختلفي مثل وحي، الهام، فراست (تفکر تجريدي)، خواب و واقعه بيان مي نمايد. به طور کلي مکاشفات عرفاني در مثنوي معنوي را مي توان به دو دسته ي کشف هاي صوري و کشف هاي معنوي تقسيم نمود و هر کدام از آنها نيز انواعي دارد. اين مکاشفات صوري و معنوي در برخي جهات با نظريه ي و. ت. استيس در مورد مکاشفات قابل انطباق است .استيس مكاشفات عارفان را به دو دسته حالات آفاقي و حالات انفسي تقسيم مي نمايد. در اين پژوهش نيز، مکاشفات مثنوي معنوي بر حسب احوال آفاقي (صوري) و انفسي(معنوي ) مورد بررسي قرار گرفته و سپس به تشريح ويژگي هاي مشترک آنها از جمله عينيت، احساس ثقه ، احساس شادي و ... پرداخته شده است. البته در برخي از اين موارد استيس به خطا رفته و يا برخي از ويژگي هاي مكاشفات اسلامي قابل تطبيق با نظريه ي او نيستند. علاوه بر اين، ويژگي هاي اختصاصي حالات آفاقي و انفسي بررسي شده است و در نهايت به اين نتيجه مي رسيم که مکاشفات مثنوي علاوه بر مطابقت با برخي از الگوهاي عرفان غربي، در نوع خود بي نظير هستند و از جهاتي بر عرفان غربي نيز برتري دارند.
کلید واژگان :کشف، شهود، کشف صوري، کشف معنوي، مولانا، مثنوي معنوي.
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک