مدلسازی برنامه نوبت¬کاری پرستاران با توجه به معيارهاي ارگونومي (مطالعه موردی: بیمارستان امام سجّاد(ع) رامسر)

بسياري از شاغلين در حرفه هاي مختلف از جمله پرستاران، با برنامه نوبت كاري، مشغول به¬كار هستند. وجود نوبت كاري مختلف و يا طولاني ، مي¬تواند سلامت جسمي و روحي پرستاران را به مخاطره بيندازد. از اين رو اين پژوهش ، با توجه به معيارهاي ارگونومي ، به طراحي مدلي جهت برنامه نوبت كاري مي¬پردازد تا مشكلات ناشي از چرخش در زمان كار، براي پرستاران ، به حداقل رسانده شود. مواد و روش¬ها: در این پژوهش، کلّ پرستاران(35 نفر) شاغل در بخش اورژانس بیمارستان امام سجّاد(ع) رامسر وارد مطالعه شدند. با پاسخگویی ایشان به پرسشنامه¬های MEQ (ريتم سيركادين) و SSI (خصوصيّات فردي و اجتماعي)، اطلاعات حاصل از آنها، تبديل به مدل شده و از تطبیق آنها با اصول ریتم سیرکادین، مدل مجدّداً مورد بازسازی قرار گرفته است. مدل نهایی توسط نرم افزار گمز(GAMS) اجراگردیده¬ و در انتها برنامه نوبت¬كاري با معيارهاي ارگونومي پيشنهاد شده¬است. یافته¬¬ها: برنامه نوبت¬کاری برای هر پرستار طراحی شد. مقدار تابع هدف( 16- e 1.110223Z = ) بدست آمده بیانگر این مطلبست که مدل طراحی شده بسیار نزدیک به مدل ایده¬آل می¬باشد. در صورت افزودن 5 نفر به شاغلين فعلي ، برنامه پيشنهادي نوبت كاري مي¬تواند با توجه به قوانين و سياست¬هاي بيمارستان، از طرفي كارائي و رضايت پرستاران را بهبود بخشد و از طرف ديگر آثار اختلالات ناشي از نوبت¬كاري آنان را كاهش دهد. نتیجه¬گیری: بیمارستان¬ها می¬توانند با اعمال رویکردی علمی در جهت تنظیم برنامه¬کاری پرستاران، نیروی کاری با انگیزه¬تر و سالم¬تر داشته¬باشند و تعداد نیروی از کار افتاده و میزان بازنشستگی زودرس نيز کاهش یابد.

پرستاران، ریتم سیرکادین، ارگونومي، مدلسازی، گمز