چکیده :

بيماري نارسايي قلبي يك بيماري مزمن است كه تاثيرات منفي بر كيفيت زندگي افراد مي گذارد. بررسي کيفيت زندگي اختصاصي معيار مهمي در تاثير بيماري، درمان و ديگر متغيرهاي موثر در زندگي بيماران است. پژوهش حاضر با هدف تعيين نمره کيفيت زندگي اختصاصي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي و عوامل مرتبط با آن انجام گرفته است. در اين مطالعه 210 بيمار مبتلا به نارسايي قلبي بستري در مراکز آموزشي درماني منتخب شهر تهران در سال1392 به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده¬ها، مقياس کيفيت زندگي مينه سوتا Minnesota Living with Heart Failure Questionnaire-MLHF و پرسشنامه اطلاعات فردي و بيماري بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمون هاي آماري تي مستقل، ضريب همبستگي پيرسون، تحليل واريانس يک طرفه و تحليل رگرسيون در محيط نرم افزار آماري SPSS 16 انجام گرفت. بيشترين و كمترين نمره كيفيت زندگي به ترتيب مربوط به بُعد جسماني و رواني بود. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد از بين متغيرهاي مورد بررسي، تنها کلاس بيماري با کيفيت زندگي ارتباط معني دار داشت. يافته ها نشان داد کيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي مخصوصا در بعد جسماني، پايين است. تمرکز و توجه بيشتر در مراقبت هاي درماني و پرستاري، جهت ارتقاي و بهبود کيفيت زندگي اين گروه از بيماران ضروري به نظر مي رسد.

کلید واژگان :

کيفيت زندگي، نارسايي قلبي، عوامل مرتبط، پرسشنامه مينه سوتا



ارزش ریالی : 600000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک