«مخاطب شناسی شاهنامه های مصوّر (با بررسی دو نسخه بایسنغری و داوری)»

نگارههاي شاهنامهها ميتواند در دستيابي به رويكرد مخاطبان شاهنامه در هر دوره راهگـشا باشـد. شاهنامه از كتابهايي است كه در دورههاي تاريخي گوناگون مورد توجه و اقبال گستردة مـصوران قرار گرفته است، اما نوع تصويرگري آن با توجه به شرايط محيطي دستخوش تغييرات شده اسـت. پرسش اين است كه مخاطبِ شاهنامه در هر دوره، چه تأثيري بر نوع تصويرگري آن داشـته اسـت و آيا ميتوان از طريق نگارههاي شـاهنامه مخاطـبِ خـاص آن را تخمـين زد؟ در ايـن جـستار بـا گزينش دو نسخة بايسنغري و داوري به پرسشهـاي مـذكور پاسـخ مـيدهـيم. روش مـا در ايـن پژوهش به اين صورت است كـه نگـارههـايِ ايـن دو نـسخه را از دو منظـر موضـوعي و عناصـر تصويري مورد بررسي قرار داده، پس از آن بـه تبيـين ارتبـاط ميـانِ نگـارههـا و مخاطـب شـاهنامه مي پردازيم. حاصل پژوهش بر ما روشن ميسازد كه نوع مخاطب بسته به اين كه درباري باشـد يـاغير درباري، در گزينش موضوع و عناصر تصويري نقشي مؤثّر ايفا ميكند.

شاهنامة فردوسي، مصو رسازي، نگارگري، نسخة بايسنغري، نـسخة داوري، مخاطـب- شناسي، هنر درباري، هنر غيردرباري.