توسعه و حفاظت در بافتهای ارزشمند روستایی،با رویکرد به فرهنگ بومی

توسعه در روستاهای واجد ارزش تاریخی چه با نگرش حفاظت، مرمت و یا احیا، به متغیرهاای مختففای وابساته باود یاه ری اه آن در برداشت صحیح از مفهوم روستاست. تعامفی یه انسان با محیط برقرار یرد و پاسخ متقابل محیط به نیاز انسان، مفهوم بوم را ساخته یه در معرفی گردد. حفظ این ارزشها » پایه و اساس سنت معماری ایرانی « پس آن، فرهنگی است یه حداقل در حوز یالبد معماری، میتواند در دل توسعه، بر نسل حاضر الزام بود و ضرورت پژوهش در این زمینه است. گسترش فناوریهای نوین، نیازهای روستایی را فراتر از امنیت و شارایط آساایش بارد و باه مرحفاه رفاا رسااند اسات. در مرحفاه رفا ، نیازمند توسعه بود و حفظ یالبد دارای ارزش تاریخی در تعامل با توسعه، نیازمند وایاوی متغیرهاایی اسات یاه در این حفاظات از ارزش های تاریخی، توسعه را نیز مدّ نظر قرار دهد. در این راستا یکی از فرضهای این تقریر، رجوع به فرهنگ باومی باه ناوان یا راهبرد در تعامل با توسعه و حفاظت بافتهای ارزشمند روستایی است یه میتواند به توسعه پایدار روستا منجر شود ؛ همچنین توجاه باه هویت مکان به نوان ی شاخصه مهم در روند احیای یالبد دارای ارزش تاریخی، فرض هدایتینند دیگاری بارای رسایدن باه هاد پژوهش بود است. دستاورد این پژوهش تأیید بر رجوع به فرهنگ بومی، جهت توفیق طرحهای توسعهای در بافتهای با ارزش روستایی میباشد یه برای رسیدن به این اندی ه، از بازخوانی و وایاوی دیدگا صاحبنظران داخفی و خارجی و شرح تجربیات آن ها وام گرفته شد است. با توجه به ماهیت بنیادی نظری این تحقیق، همچنین فرایند و هد پژوهش، روش آنرا میتاوان در چاارچوک ییفای، باا اساتفاد از تحفیال، – توصیف و استنتاج طبقهبندی نمود.

روستاهای با ارزش، حفاظت، توسعه، فرهنگ بومی.