بعد از پيروزي انقلاب اسلامي ايران در سال 1357 ، تشيع به يکي از عوامل مهم و تأثيرگذار دنياي ژئوپليتيک تبديل شد. با این دگرگوني کم‌نظير در کانون جغرافیایی شیعه، تشيع در کشور بزرگي مثل ايران به قدرت سياسي دست يافت. مسلّم است که سياسي شدن شيعه در جهان، ماهيتي ژئوپليتيک پيدا کرده است، چرا که از نقطه‌نظر ژئوپليتيک، مسائل ايران و تشيع به گونه‌ای با هم پيوند خورده است که ایران نمي‌تواند نسبت به سرنوشت شيعيان بي‌تفاوت باشد. از جمله کشورهایی که بعد از ایران بیشترین جمعیت شیعه را در خود جای داده است همسایه شرقی ایران یعنی پاکستان است. ایران و پاکستان به عنوان دو کشور مهم و استراتژیک در جنوب غرب آسیا توانسته اند تاثیرگذاری مهمی بر تحولات منطقه و نیز بین الملل داشته باشند . اشتراکات فرهنگی ، مذهبی و اجتماعی از یک سو و داششتن مرز مشترک پهناور از سوی دیگر موجب شده است روابط دو کشور با وجود اختلافات بنیادی در منافع و رویکردهای سیاسی نسبت به مسائل مهم و استراتژیک منطقه ای و بین المللی بر اساس رابطه ای دوستانه و پایدار تنظیم و استوار باشد که در این میان نقش شیعیان پاکستان به عنوان اقلیتی چشمگیر و فعال در حوزه های سیاسی اجتماعی که حدود بیست درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند مورد توجه می باشد. در این پژوهش به بررسی روابط ایران و پاکستان از منظر ژئوپلیتیک شیعه پرداخته شده که در نتیجه آن نشان داده می شود شیعیان پاکستان با وجود فشارهایی که از جانب گروه های سلفی و تکفیری بر آنها حاکم است اما توانسته اند در روابط بین این کشور و جمهوری اسلامی ایران نقش ویژه ای داشته باشند.
کلید واژگان :ایران ، پاکستان ، شیعه ، ژئوپلیتیک ، ژئوپلیتیک شیعه، روابط بین الملل
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک