الگوی بومی مدیریت بحران در کتابخانه های پژوهشگاه های ایران(پژوهش ترکیبی)

هدف: ارائه الگوی بومی مدیریت بحران در کتابخانه های پژوهشگاه‌های وزارت علوم، تحقیقات و فناوری. روش: روشپژوهش ترکیبی است )نظریه زمینه‌ای در بخش کیفی و پیمایشی- تحلیلی در بخش کمّی(. جامعه پژوهش در بخش کیفی متخصصان مدیریت بحران و مدیران پژوهشگاه‌های مورد نظر هستند. نمونه‌گیری انجام شده و جامعه در بخش کمی144 نفر از مدیران پژوهشگاه‌های مورد نظر و مدیران کتابخانه‌ها هستند. ابزار گردآوری داده‌ها، مصاحبه‌های عمیق نیمه ساختاریافته و پرسش‌نامه است. یافته‌ها: الگوی مدیریت بحران از 3 عامل تشکیل شده که متوسط امتیاز جامعۀ آماری در عامل مدیریت بحران محیط عملیات درون‌سازمانی 149، محیط عملیات برون سازمانی 70 و برون‌سازمانی 49 است. در الگوی اول 75% از تغییرات مدیریت بحران برون‌سازمانی و در الگوی دوم 81% تغییرات به وسیلۀ شاخص‌های مدیریت بحران درون‌سازمانی، پوشش داده شده است. نتیجه‌گیری: کتابخانه‌های پژوهشگاه‌ها نقش حیاتی در روند توسعه پژوهش دارند. از این رو، باید الگوی بومی مدیریت بحران را در اساسنامۀ خود بگنجانند و بحران‌های طبیعی و سازمانی را کنترل کنند. اولویت اول، مدیریت بحران‌های برون‌سازمانی، سپس بحران‌های محیط عملیات برون‌سازمانی و در آخر بحران‌های درون‌سازمانی است.

الگوی بومی، مدیریت بحران، بحران درون سازمانی، بحران محیط عملیات برون سازمانی، بحران برون سازمانی، کتابخانه های پژوهشگاه ها