شناسايى مولفه هاى موثر در كاهش تاب آورى سازمان ها در شرايط بحرانى با استفاده از مدل تحليل سلسله مراتبى (مطالعه موردى سازمان آتش نشانى شهرستان آمل)..............

زمینه و هدف: تاب¬آوری در بحران¬ها (Disasters Resilience)،, یکی از مفاهیم بسیار مهم نظری و کاربردی در مدیریت بحران در سال¬های اخیر بوده است. در همین راستا اخیراً توجه نسبتاً زیادی، به سازمان¬های تاب¬آور در برابر بحران به عنوان یکی از اجزای مهم و کلیدی در تاب¬آوری جامعه، معطوف گردیده است. سازمان¬های تاب¬آور، سازمان¬هایی هستند که به دلیل برنامه-ریزی موثر، آمادگی و انعطاف¬پذیری بالایی که در خود ایجاد می¬نمایند، قادر هستند بحران¬ها را با هزینه¬های کم پشت سر بگذارند. ارتقاء تاب¬آوری موجب رشد افراد و بهدست¬ آوردن تفکر و مهارت¬های خودمدیریتی بهتر و دانش بیشتر می¬شود. لذا هدف از این پروژه، شناسایی عوامل کاهش تاب¬آوری سازمان¬ آتش¬نشانی شهرستان آمل در شرایط بحرانی می¬باشد. روش: روش به¬کار رفته در این پروژه، روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) مبتنی بر اصل شرط معکوس، پرسشنامه و نرم¬افزار Expert Choice می¬باشد تا با استفاده از آن مهمترین عوامل ضعف تاب¬آوری سازمان مشخص گردند. یافته¬ها و نتایج: پروژه حاضر طی دو مرحله انجام شده است که در مرحله اول، ابتدا ۲۶ عامل قابل ارزیابی در زمینه تاب¬آوری سازمان، بر طبق اصول AHP در نسخه اول پرسشنامه، توسط 11 کارشناس خبره و براساس ۳ شاخص اصلی (آسیب¬پذیری¬های کلیدی، آگاهی موقعیتی، ظرفیت تطابق¬پذیری) دو¬به¬دو نسبت به هم ارزش¬گذاری شدند و پس از آنالیز کلیه پرسشنامه¬ها توسط نرم¬افزار، ۱۲ عامل، جهت ارزیابی مجدد در مرحله دوم مشخص گردیدند. در مرحله دوم جهت تعیین مهمترین عوامل ضعف تاب¬آوری در سازمان، ۱۲ عامل منتخب براساس ۳ معیار فرعی (شدت اثرگذاری در تاب¬آوری، قابلیت اصلاحی درون و برون سازمانی، دوام و تواتر وقوع اختلال تاب¬آوری) طبق مرحله قبل نسبت به هم ارزش¬گذاری شدند، و در نهایت 7 عامل (نقش¬ها و مسولیت¬ها، درک خطرات و ماموریت¬ها، پایداری سازه¬ای، ساختارهای مدیریتی، کیفیت آموزش کارکنان، شناخت تجهیزات و ادوات موجود، توانایی نیروی انسانی)، به عنوان مهمترین عوامل اثرگذار در کاهش تاب¬آوری سازمان آتش¬نشانی انتخاب و اولویت¬بندی شدند.

تاب¬آوری، عوامل کاهش تاب¬آوری، تاب¬آوری سازمانی، بحران، تحلیل سلسله مراتبی