نقش مؤلفه هاي توانمندسازي روانشناختي در پيش بيني دلبستگي كاري

دلبستگي كاري يك حالت رواني مثبت است كه با تجربه انرژي، مجذوب كار شدن و فداكاري كردن در كار همراه است. هدف اين مطالعه بررسي تأثير توانمندسازي روانشناختي و مؤلفه هاي آن بر دلبستگي كاري است. هدف پژوهش كاربردي و ماهيت آن توصيفي- همبستگي است و به شكل مقطعي انجام گرفته است. جامعه آماري اين تحقيق كاركنان چند سازمان دولتي در شهر مشهد بودند. از روش نمونه گيري تصادفي ساده استفاده شد و با استفاده از جدول كرجي و مورگان حجم نمونه 384بهدست آمد. از 420پرسشنامه توزيع شده 389 مورد به شكل كامل گردآوري شد. براي اندازه گيري دلبستگي كاري از مقياس شافيلي، باكر و سالانوا و براي اندازه گيري توانمندسازي روانشناختي از مقياس اسپريتز استفاده شد. با استفاده از تحليل عاملي تأييدي روايي سنجه هاي پژوهش تأييد شد. نتايج آزمون تحليل مسير در نرم افزار ليزرل نشان داد كه توانمندسازي روانشناختي % 73از دلبستگي كاري كاركنان را تبيين ميكند. در حالي كه تأثير احساس شايستگي بر دلبستگي كاري كاركنان معنادار نبود، ساير مؤلفه هاي توانمندسازي روانشناختي شامل مؤلفه هاي احساس معناداري، داشتن حق انتخاب و مؤثر بودن بر دلبستگي كاركنان به ترتيب % ، 48 % 33 و % 38 تأثير مثبت و معني دار دارند؛ بنابراين توانمندسازي روانشناختي يك پيش بيني كننده قوي براي دلبستگي كاري است. در نتيجه مداخله سازمانها براي افزايش توانمندسازي روانشناختي كاركنان تأكيد مي شود. محور اين مداخله ها بايد بر احساس معناداري وظايف، دادن حق انتخاب و مؤثر بودن متمركز شود.

دلبستگي كاري، توانمندسازي روانشناختي، احساس معناداري، التزام شغلي، تعلق خاطر كاري