برای دستیابی به توسعه در مناطق محروم به‌عنوان هدف غایی برنامهریزی محرومیتزدایی، گام نخست بررسی و شناخت واقعی از وضع موجود و سطح برخورداری مناطق به‌عنوان مقدمۀ حصول به توسعه است. بدینسان، ارائه مدل و الگویی قوی از محرومیت برای شناسایی شاخصهای محرومیت و پارامترهای مرتبط برای کاهش محرومیت، مهم است. بر این اساس، مطالعۀ حاضر باهدف معرفی الگوی علمی شناسایی مناطق بسیار محروم جهت هدفمندسازی اردوهای جهادی انجام شد. این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی بود. شیوه جمعآوری اطلاعات به‌صورت اسنادی و ابزار گردآوری دادهها نیز با توجّه به اهداف پژوهش مبتنی بر دادهها و اطلاعات جداول و فرمهای رایج آمارنامۀ سرشماری نفوس و مسکن (به‌ویژه سالنامۀ آماری سال 1390 استان بوشهر) بود. منطقه موردمطالعه شهرستان دشتی و تکنیک مورداستفاده وایکور فازی بود. یافتهها نشان داد در سطح استان بوشهر، بیشترین محرومیت به شهرستانهای دیر، دیلم و جم بیشترین اختصاص داشت. تحلیل یافتهها در سطح شهرستان دشتی نیز حاکی از آن بود که بخش کاکی محرومترین بخش شهرستان دشتی و دهستانهای کاکی و چغابور به ترتیب محرومترین مناطق روستایی بودهاند. نتایج پژوهش نشان داد با تعیین دقیق و سلسلهمراتبی مناطق محروم، از سطح شهرستان به بخش و از بخش به دهستان و از دهستان به روستا، میتوان کانونهای محرومیت را شناسایی نمود و پس از مشخص نمودن منطقه هدف، با شناخت علمی و نیازسنجی دقیق از شاخصهای موردنیاز هر منطقه، میتوان شاخصهای هدف را شناسایی و نسبت به رفع آنها اقدام نمود. در انتها نیز الگوی علمی شناسایی مناطق بسیار محروم پیشنهاد گردید. هرچند الگوی پیشنهادی حاضر هرچند خالی از اشکال نیست؛ اما میتواند گامی هرچند کوچک جهت اجرای طرحهای تحقیقاتی به‌مراتب وسیعتر و علمی تر باشد.
کلید واژگان :محرومیت، بسیج سازندگی، حرکت‌های جهادی، منطق فازی، بوشهر
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک