بررسی میزان تأثیر درمان شناختی مبتنی بر ذهن، بر کاهش استرس ادراک شده و افزایش امید به زنده ماندن زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر

زمینه و هدف :از مسائل مهمی که بیماران عروق کرونر با آن روبه¬رو هستند مشکلات روحی و روانی مانند استرس ادراک شده می¬باشد که اکثر بیماران آن را تجربه می¬کنند که همین امر موجب کاهش امید به زندگی در آنان می¬گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر کاهش استرس ادراک شده و افزایش امید به زندگی زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر بود. مواد و روش¬ها¬: روش پژوهش حاضر به شیوه آزمایشی با طرح پیش¬آزمون- پس¬آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر بود که در کلینیک خصوصی قلب و عروق تحت درمان قرار داشتند که با استفاده از روش نمونه¬گیری در دسترس 30 نفر انتخاب گردید. ابتدا از کلیه افراد آزمون استرس ادراک شده و امید به زندگی به عمل آمد سپس 30 نفر از جامعه فوق که نمره بیشتری در آزمون استرس ادراک شده و نمره کمتری در آزمون امید به زندگی کسب نموده بودند، انتخاب شدند. مداخله درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن طی 8 جلسه 2ساعته(هفته¬ای یک جلسه) به مدت 2 ماه برای گروه آزمایش اجرا شد. در حالی که گروه گواه در این مدت هیچ¬گونه مداخله¬ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات، پس-آزمون و یک ماه بعد از مداخله، پیگیری بر روی دو گروه آزمایش و گواه انجام شد. یافته¬ها: یافته¬های حاصل از این پژوهش نشان داد درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر کاهش میزان استرس ادراک شده و افزایش امید به زندگی مبتلایان تأثیر معنی¬داری داشته است(001/0>P). این نتایج در مرحله پیگیری نیز حفظ گردید. نتیجه¬گیری: باتوجه به تأثیر درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر کاهش میزان استرس ادراک شده و افزایش امید به زندگی مبتلایان و تداوم اثر آن، به کارگیری این روش در همه سطوح پیشگیری و درمان مبتلایان به بیماری¬های جسمی ضروری به نظر می¬رسد.

حضور ذهن، استرس ادراک شده، امید به زندگی، عروق کرونر